চ'টি চি লাভ ষ্টৰি..

বায়ন আৰু পাঠকৰ মাজত কিছুদিনৰ পৰা মাতবোল বন্ধ হৈ আছে৷ পাঠকৰ ঘৰৰ কঠিয়া বায়নৰ দমৰাই গুৰি চপাই খোৱাত খাৱৰিত দিছিল৷ বায়নে নগদ পোন্ধৰশ দি হে গৰু খাৱৰি পৰা মোকলাই নিছিল৷ ঘৰৰ ল'ৰা ছোৱালী দুটাইও কৈ মেলি দুই বুঢ়াক সৈমান কৰিব নোৱাৰিলে৷

চুৰিয়া কোচাই পাঠক দাইতিয়ে বায়নক ঘৰতে একঠা ভালকৈ শুনাব গৈছিল বোলে ঘৰৰ গৰু চম্ভালি ৰাখিব যাতে লোকৰ ঘৰৰ কঠিয়া খাব নোৱাৰে৷ বায়নৰো ঘনাই সৰুপানী চুব লগীয়া হোৱা বেমাৰটোৱে ধৰা দিন ধৰি অলপতে খঙটোৱে টিঙিচকৈ মাৰে৷ পাঠকৰ কথাত কৈ দিলে বোলে দুনাই মোৰ ঘৰৰ দমৰাৰ বদনাম গাবলৈ আহিলে চিধাই পোন খুলি পঠাম৷ বচ, কথা সিমানেই আছিল৷ তাৰ পিচত দুইঘৰৰ জুই পানী বন্ধ৷ দুই গৃহিনীয়ে বোলে এই ভাটি বয়সত লাগি মৰক দুই বুঢ়াই, আমিনো কিয় মাতষাৰ নিদিম, তাতে একে গাৱৰে পৰা অনা, বাই ভনী নিছিনা , এই বুলি পিছ চোতালেদি ইজনীয়ে সিজনীৰ ঘৰলৈ বাট পোনাই৷

পাঠকৰ সৰুজনী মানে ৰাধা আকৌ বায়নৰ মাজুটো মানে প্ৰাণেশ্বৰতকৈ তিনিবছৰ সৰু৷ মাজে সময়ে প্ৰানেশ্বৰে ৰাধাক দুই এটা অংক শিকাবলৈ গধুলি খুড়াদেও ঘৰত আছেনে বুলি পাকটো মাৰিছিল৷ পিছে সিদিনা সন্ধিয়া আবেলি চাইকেলখন পদুলিতে ৰখাই নঙলা খুলিব লওতেই প্ৰানেশ্বৰক পাঠকে বোলে খবৰদাৰ মোৰ ঘৰত দমৰা আৰু উদঙীয়া ল'ৰাৰ প্ৰবেশ নিষেধ বুলি যিটো হুংকাৰ দিলে প্ৰানেশ্বৰ অহা বুলি দৌৰ মাৰি অহা ৰাধাইও দৰ্জা মুখতে পৰ্দাত ধৰি ব্ৰেক মাৰি ৰখি দিলে৷

ৰাইজৰো চিন্তা হ'ল, গাওঁৰ দুইজন মুল মানুহ যেতিয়া পিঠিয়া পিঠি হ'ল, ৰাজহুৱা কামবোৰ কি দৰে সিজিব? তাতে আগত ভাওনা আহি আছে৷ এই বুলি দুইজনকে গাওবুঢ়াই মাতি নি বোলে তহতি এৰা ধৰা কৰ, কালিলৈ ৰাতি মোৰ ঘৰতে নাম এভাগ আগ কৰিছিলো, দুয়োতাই কামভাগ আগুৱাই নিয়া লগতে ইটোৱে সিটোক বান্ধৱ কৃষ্ণৰ নাম লৈ আগৰ দৰে উদ্ধৱ কৃষ্ণৰ দৰে যাতে সখা পাত৷ গাওবুঢ়াৰ কথা, পেলাবও নোৱাৰে, তাতে বহুদিন হ'ল ইজনে সিজনৰ পদুলী নগছকা৷ সন্ধিয়া বানবাতিত দিয়া ফিকা চাহকন দুয়ো বহি পিৰালীত মুঢ়া পাৰি একে লগে নোখোৱা৷ মুখৰে একো নকলেও দুয়ো বুঢ়াই নিজা ববিয়াকৈ হ'ব বুলি কৈ ঘৰলৈ উভতিল৷

পিছদিনা দুই বুঢ়াৰ দিনৰে পৰা ফুৰ্তি কি চাবা? দুপৰীয়াই গাটো তিয়াই এজনে তালজোৰৰ নতুন গুনা লগালে আনজনে আকৌ নতুন নাম এফাঁকি দিম বুলি কাগজত বৰ বৰ আখৰৰে বহি এখনত লিখি থলে৷ বিতচকু লগোৱাৰে পৰা কীৰ্তনভাগৰ সৰু আখৰবোৰ চাকীৰ পোহৰত ভালকৈ নমনা হ'ল৷ সন্ধিয়া লাগিলত প্ৰসাদৰ ঘৰ মুৰি পাত আনিবলৈ আহল বহল ৰূমালখন আৰু মোনাটোত তালজোৰ ভৰাই বায়ন ওলাল৷ পাঠকেও ৰাধাৰ বহীৰ মাজত দিনতে লিখি থোৱা নামফাঁকিৰ পাতটো ফালি পা়ঞ্জাৱীৰ পকেটত লৈ গাওবুঢ়াৰ ঘৰ পালেগৈ৷

তেতিয়ালৈকে দুই বুঢ়াৰ মাতবোল হোৱা নাই৷ ৰাইজে বোলে পাঠক আজি ভাল নাম এফাঁকি ধৰা৷ বায়নেও আঙুলীত তালৰ ৰচী মেৰিয়াই ল'লে৷ পুথিৰ মাজত কাগজখিলা ভৰাই পাঠকেও পাঠ কৰিব আৰম্ভ কৰিলে৷

মৰমৰ সোণ
তুমি মোৰ পুৰ্নিমাৰ জোন,
পানখাবা চুন খাবা আৰু খাবা লোন
ৰাধাক যেনে তেনে লগধৰিবা সোন৷৷

পাঠকে মনতে বোলে দিনত লিখাফাঁকিৰ লগত নিমিলেচোন৷ তথাপি পাঠক যেতিয়া সুৰ দি টানি পদফাঁকি আগুৱাই লৈ গ'ল৷ কাষতে পদ ভাঙনী কৰিবলৈ বহি থকা থোলোক বৰ্তাই বোলে ৰাইজ সুন্দৰ, সুন্দৰ ৷ ৰাসৰ পুৰ্ণিমাৰ জোন আকাশত, সোন হেন মুখনীৰ কৃষ্ণক ৰাধাই কৈছে যে পান খাবা, চুন খাবা, আৰু খাবা লোন৷

এজনে বোলে ৰাসৰ দিনা কৃষ্ণকনো ৰাধাই কিয় পান খাবলৈ দিলে?
থোলোক বৰ্তাই বোলে হেৰৌ তইনো সন্ধিয়া সন্ধিয়া হৰেণৰ দোকানত বাংলাপত্তি একশ বিশ খননো কিয় খাও?

আন এজনে বোলে সজ সজ৷ তামোল হ'ল স্বৰ্গৰ ফল৷ নাৰদে সেইভাগ হেৰিয়াত ভৰাই আমাৰ মৰ্তলৈ আনিলে বুলিহে৷ বৰ সুন্দৰ বৰ সুন্দৰ আগবাঢ়ক ৷

এনেতে ডিম্বেশ্বৰ কলাৰ ঘৈণিয়েকে বোলে কৃষ্ণক লোন খাবলৈ কিয় ক'লে৷
থোলোক বৰ্তাই বোলে হেৰৌ মৰতি, মাজত কিয় মাত? শাস্ত্ৰত কৈছে বোলে শাকত নাখাই লোন পিতিকাত যায় তিনিগুন৷ কিবা খালে লোন দি খাব কৈছে , নহলে সেৰসেৰিয়া হ'ব৷

পাঠক আপুনি আগবাঢ়ক

পাঠকে বোলে কৃষ্ণ, আগবাঢ়িছো

বহাগত ফুলে কপৌফুল
মই তোমালে ব্যাকুল,
নকবা প্ৰানেশ্বৰ মোক বাই বাই চি ইউ
বিকজ ৰাধা মিছ ইউ লাভ ইউ৷

থোলোক বৰ্তাই বোলে আহ, আহ ৰাধাকৃষ্ণৰ প্ৰেমৰ লিলা, পৰম সন্তোষে হৰিষে মন, বহাগত কপৌ ফুল, তোমালৈ মোৰ মন বিয়াকুল৷ বাই বাই দি বাকী গোপীৰ ওচৰত নাযাবা বিকজ ৰাধা লাভ ইউ৷

এজনে বোলে থোলোক দাইতি পদফাঁকি ইংৰাজীত ক'লে যে ৰাধাই?
থোলোক বৰ্তাই বোলে হেৰৌ মুৰ্খ, তেওঁলোক সৰ্বজান্তা, কৃষ্ণ কেৱল অসমৰ ভগৱান বা ভাৰতৰ ভগবান নহয় নহয়৷ সমগ্ৰ বিশ্বৰ ঈশ্বৰ, তেওঁ সকলো ভাষা জানে৷ পাঠক আগবাঢ়া...

ঠাণ্ডা দিনত ৰ'দত দিবা তুলি
মনৰ কথা মোক কৈ দিবা খুলা খুলি

কিহ'ল ৰৈ গ'লা যে পাঠক৷ আগবাঢ়া, আজি পাঠভাগহে ভাল লাগিছে৷ আগবাঢ়া আগবাঢ়া

পাঠকে আগলৈ নপঢ়ে৷ এবাৰ বায়নলৈ চাই, এবাৰ থোলোক বৰ্তালৈ চাই বোলে ৰাইজ পাঠ ইয়াতে সামৰো৷ ঔ আ হৰি
ৰাইজে বোলে নহব নহয়৷ আৰম্ভ কৰিলা যেতিয়া অধ্যায়টো শেষ কৰিবই লাগিব৷ পাপে চুব৷ তুমি জনা শুনা মানুহ হৈ ভুল কৰানে?

পাঠকে উপাই নাপাই একে উশাহে গাই গ'ল

বায়ন বৰ্তাক বুজাবা তুমি
নাপালে ৰাধাই তোমাক যাব মৰি৷
পকা অঙঠা যিমান গৰম
তোমালৈ মোৰ সিমান মৰম৷
মৰমৰ' প্ৰানেশ্বৰ মৰম ল'বা ৷
ৰাধাৰ পত্ৰৰ উত্তৰ সোনকালে দিবা৷৷

অতপৰে তাল বজাম বজাম কৈ থকা বায়নে বোলে থোলোক, ভাঙনী নিস্প্ৰয়োজন৷ ৰাধা কৃষ্ণৰ ৰাস পিছত হ'ব৷ মোৰ ঘৰৰ দমৰাই পাঠকৰ ঘৰৰ কঠিয়াই নহয় মোৰ ল'ৰাই পাঠকৰ কঠিয়া মানে ৰাধাতো চকু দিলে যেতিয়া খোৱাৰীত দিয়াৰ আগতেই সিহতৰ বিয়াখন পাতি দি খোবাৰি ভোজ দি আমি দুয়ো বিয়ৈ হোৱা হে কথা৷ মোৰ দমৰাটোলৈ মানে ল'ৰাটোলৈ পাঠকৰ ছোৱালী দিবনে নাই ইয়াতে ফাইচেলা কৰক৷ পাঠকে আনন্দতে বোলে বিয়ৈ.....৷ ৰাইজে হৰিধ্বনি দিলে .......ঔৱা হৰি ঔৱা ৰাম৷
********