অচমীয়া মানুচ.........(1)
দেওবাৰ..চুলি-দাড়ি খিনি কটাওঁ বুলি সীতাৰামৰ ওখ চকীখনত বহি দিলো…মই বোলো পইচা দিছো, কৃপণালী নকৰিবি..কেঁচিৰে ধুকি পোৱালৈকে কাত যাতে দুই তিনিমাহলৈ তোৰ তাত আহিব নালাগে ৷ সি বোলে অচমীয়া মানুহ এলেহুৱা আছে জানো পৰন্ত ইমান কনজুচ আপনাকে পাইছো…মই বোলো তই অসমীয়া মানুহৰ বিষয়েনো কি দাল জান..?
সি মুৰত পানী অলপ ধালি কেঁচি আৰু মুখ সমানে চলাই গল…তাৰে মোৰ হাৰ্ড ডিস্কৰ মেমৰিত যি চেভ হল আপোনালোকৰ ওচৰত ৰিপ্লে কৰিছো…মই মাজে মাজে কৰি যোৱা ও..আ..বোৰ বাদ দিছো… (অসমীয়া ভাষাৰ ৰুপ দেখি বেয়া নাপাব ৷ মনত ৰাখিব মই ৰিপ্লেহে কৰিছো…….)
অচমীয়া মানুহ কোন আছে সেইটো অচমীয়া ভি কহিব নোৱাৰে ।অচম চাহিত্য চভা ভি কহিব নোৱাৰিলে ৷ আমি ভি অচমীয়া..চিহত ভি অচমীয়া..মুঠতে চব মিলিকেনে এটা ডাঙৰ জাতি আছে অচমীয়া জাতি। মিছা কলে কি হব আমি ভি অচমকে হাৱা পানী খাইছে…ইমান দিন ইয়াতে বচবাচ কৰিছে..আমিটো পুৰা অচমীয়া আছে..হামি যিমান পিউৰ অচমীয়া কহিব..আজকালকে অচমীয়া ভি ইতনা পিউৰ অচমিয়া কহিব নৱাৰে…মোৰ মুৰটো তললৈ সি জোৰ কৰি নমাই দিলে…চকীয়াবাবু আজকল অচমীয়া আগৰ নিচিনা নাই আছে..হামি যেতিয়া পথম পথম অচম আহিছে…কি দেথিছে..কি বিহু পথাৰত হৈছে..মানুহ হামনিকে মাতি কিনে চিৰা উৰা দহি চাথ খাব দিছে..আজকল নাই..চব পেকেটমে আত্মচহায়ক গোট পিঠা-উঠা বিক্ৰি কৰিছে..তাৰ দুই পেকেট নি কেনে বিহু কৰিছে..জোৰজবৰদষ্টি চান্দা লইছে..বহুত খাৰাব লাগে..পহিলে পহিলে মুগাকে মেখলা চাদৰ পিন্ধিকেনে যতিয়া নাচনি নাচি দিয়ে না মনতো একদম পিৰতি পিৰতি লাগি যায়। আজকল একতা ৰচিদ দি কিনে কব অই বিহাৰী হাজাৰ টকা দে, ফানচন আছে , দামী আৰ্টিস্ট কে মাতিছো ৷ ফানচন গৈ কিনে দেখিব কি ডিস্ক ভন্টী, ৱাচিং পাউদাৰ ৷ বহুত খাৰাব লাগে ৷ কাতি বিহু ভি আজকল নকিয়াই হৈ গল..কেবল ঠান্ডাদিন ৱালা বিহুটো অলপ আছে…পহিলে পহিলে যেতিয়া হামি অচম আহিছে কি দেখিছে কি পথাৰমে এ বৰা বৰা খেৰকে ঘৰ বনাইকিনে চব ৰাইজ একচাথ ভাত খাইছে…আৰু চুবহ হৈছে কি নহৈছে ঘৰটো জ্বলাই দিছে…আজকল চব অকেলা অকেলা নিজৰ ঘৰত টেন্ট-উন্ট দিকেনে পাৰ্টি-উৰ্টি কৰে..নিচা উচা কৰি কিনে ঘুমাই থাকে ৷ ই ঘৰ কে মানুচ চি ঘৰকে চাথ নখাই ৷ মুৰটো অলপ ওপৰ কৰোতে সি আকৌ তললৈ জোৰ কৰি নমাই দিলে…
অচমীয়া মানুচকে টেম্পাৰটো (আবেগ বুলি বুজিলো)অলপ বেছি আছে..আৰু ঠান্ডা ভি জলদি হৈ যায়..এক মহিনা হল কি নহল চব পাহৰি যায়..গৰমেন্টভি জানে....কিবা লফৰা হলে.টিভি..পেপাৰ-উপাৰ গৰম হলে...অচম বন্ধ হলে..গৰমেন্ট একটা কমিটি বনাই দিয়ে…চব ঠান্ডা হৈ যায়। জব ভূপেনদা মৰিছে...যাহা যাব আপনি চবফালে ভূপেনদাকে গান …আৰু এতিয়া…
আৰু কিবা কিবি কৈছিল..মুৰটো তললৈ নমাই দি পানী অলপ দি মুৰত দুটামান জোৰে জোৰে থপৰিয়াই দিলে চব পাহৰি গলো…অচমীয়া মানুচ কাৰনেই নেকি সোনকালে পাহৰি যাও।পইচাকেইটা দি আইনাত চাই দেখো..চব দাড়ী –চুলি গায়ব..মাত্ৰ চেলাউৰি কেইডাল অসমৰ মেপখনৰ দৰে জিলিকি আছিল…সীতাৰামক বিদায় দি গুছি আহিলো..পিছফালৰ পৰা তাৰ পুৰণা গানশুনা যন্ত্ৰটোত বাজি আছিল…আমি অসমীয়া নহও দুখীয়া….আজিৰ অসমীয়াই……
****************
দেওবাৰ..চুলি-দাড়ি খিনি কটাওঁ বুলি সীতাৰামৰ ওখ চকীখনত বহি দিলো…মই বোলো পইচা দিছো, কৃপণালী নকৰিবি..কেঁচিৰে ধুকি পোৱালৈকে কাত যাতে দুই তিনিমাহলৈ তোৰ তাত আহিব নালাগে ৷ সি বোলে অচমীয়া মানুহ এলেহুৱা আছে জানো পৰন্ত ইমান কনজুচ আপনাকে পাইছো…মই বোলো তই অসমীয়া মানুহৰ বিষয়েনো কি দাল জান..?
সি মুৰত পানী অলপ ধালি কেঁচি আৰু মুখ সমানে চলাই গল…তাৰে মোৰ হাৰ্ড ডিস্কৰ মেমৰিত যি চেভ হল আপোনালোকৰ ওচৰত ৰিপ্লে কৰিছো…মই মাজে মাজে কৰি যোৱা ও..আ..বোৰ বাদ দিছো… (অসমীয়া ভাষাৰ ৰুপ দেখি বেয়া নাপাব ৷ মনত ৰাখিব মই ৰিপ্লেহে কৰিছো…….)
অচমীয়া মানুহ কোন আছে সেইটো অচমীয়া ভি কহিব নোৱাৰে ।অচম চাহিত্য চভা ভি কহিব নোৱাৰিলে ৷ আমি ভি অচমীয়া..চিহত ভি অচমীয়া..মুঠতে চব মিলিকেনে এটা ডাঙৰ জাতি আছে অচমীয়া জাতি। মিছা কলে কি হব আমি ভি অচমকে হাৱা পানী খাইছে…ইমান দিন ইয়াতে বচবাচ কৰিছে..আমিটো পুৰা অচমীয়া আছে..হামি যিমান পিউৰ অচমীয়া কহিব..আজকালকে অচমীয়া ভি ইতনা পিউৰ অচমিয়া কহিব নৱাৰে…মোৰ মুৰটো তললৈ সি জোৰ কৰি নমাই দিলে…চকীয়াবাবু আজকল অচমীয়া আগৰ নিচিনা নাই আছে..হামি যেতিয়া পথম পথম অচম আহিছে…কি দেথিছে..কি বিহু পথাৰত হৈছে..মানুহ হামনিকে মাতি কিনে চিৰা উৰা দহি চাথ খাব দিছে..আজকল নাই..চব পেকেটমে আত্মচহায়ক গোট পিঠা-উঠা বিক্ৰি কৰিছে..তাৰ দুই পেকেট নি কেনে বিহু কৰিছে..জোৰজবৰদষ্টি চান্দা লইছে..বহুত খাৰাব লাগে..পহিলে পহিলে মুগাকে মেখলা চাদৰ পিন্ধিকেনে যতিয়া নাচনি নাচি দিয়ে না মনতো একদম পিৰতি পিৰতি লাগি যায়। আজকল একতা ৰচিদ দি কিনে কব অই বিহাৰী হাজাৰ টকা দে, ফানচন আছে , দামী আৰ্টিস্ট কে মাতিছো ৷ ফানচন গৈ কিনে দেখিব কি ডিস্ক ভন্টী, ৱাচিং পাউদাৰ ৷ বহুত খাৰাব লাগে ৷ কাতি বিহু ভি আজকল নকিয়াই হৈ গল..কেবল ঠান্ডাদিন ৱালা বিহুটো অলপ আছে…পহিলে পহিলে যেতিয়া হামি অচম আহিছে কি দেখিছে কি পথাৰমে এ বৰা বৰা খেৰকে ঘৰ বনাইকিনে চব ৰাইজ একচাথ ভাত খাইছে…আৰু চুবহ হৈছে কি নহৈছে ঘৰটো জ্বলাই দিছে…আজকল চব অকেলা অকেলা নিজৰ ঘৰত টেন্ট-উন্ট দিকেনে পাৰ্টি-উৰ্টি কৰে..নিচা উচা কৰি কিনে ঘুমাই থাকে ৷ ই ঘৰ কে মানুচ চি ঘৰকে চাথ নখাই ৷ মুৰটো অলপ ওপৰ কৰোতে সি আকৌ তললৈ জোৰ কৰি নমাই দিলে…
অচমীয়া মানুচকে টেম্পাৰটো (আবেগ বুলি বুজিলো)অলপ বেছি আছে..আৰু ঠান্ডা ভি জলদি হৈ যায়..এক মহিনা হল কি নহল চব পাহৰি যায়..গৰমেন্টভি জানে....কিবা লফৰা হলে.টিভি..পেপাৰ-উপাৰ গৰম হলে...অচম বন্ধ হলে..গৰমেন্ট একটা কমিটি বনাই দিয়ে…চব ঠান্ডা হৈ যায়। জব ভূপেনদা মৰিছে...যাহা যাব আপনি চবফালে ভূপেনদাকে গান …আৰু এতিয়া…
আৰু কিবা কিবি কৈছিল..মুৰটো তললৈ নমাই দি পানী অলপ দি মুৰত দুটামান জোৰে জোৰে থপৰিয়াই দিলে চব পাহৰি গলো…অচমীয়া মানুচ কাৰনেই নেকি সোনকালে পাহৰি যাও।পইচাকেইটা দি আইনাত চাই দেখো..চব দাড়ী –চুলি গায়ব..মাত্ৰ চেলাউৰি কেইডাল অসমৰ মেপখনৰ দৰে জিলিকি আছিল…সীতাৰামক বিদায় দি গুছি আহিলো..পিছফালৰ পৰা তাৰ পুৰণা গানশুনা যন্ত্ৰটোত বাজি আছিল…আমি অসমীয়া নহও দুখীয়া….আজিৰ অসমীয়াই……
****************
No comments:
Post a Comment