Tuesday 23 September 2014

আহিন আহিল

আহিন আহিল

শেৱালী ফুলিল
নিয়ৰ সৰিল
কহুৱা বনত
কুঁৱলী নামিল ৷
অশান্ত মন মোৰ
দুৱৰীৰ দলিচাত
বুকু পাতি ৰৈ থাকিল
তোমাৰ বাবে ৷
জোনাকী নিশাৰ
প্ৰান্তৰে প্ৰান্তৰে ৷
মাথো তোমাৰ বাবে ৷
তুমিহীনতাত মোৰ আহিন নাহে
আনে নেদেখাকৈ
দুটোপাল মাথো
চকুৰ লোটক সৰে ৷ ৷ ৷ ৷

Sunday 14 September 2014

গীতা

প্ৰথম অধ্যায়
বিষাদ যোগ
শ্লোক ১
ধৃতৰাষ্ট্ৰ উৱাচ
ধৰ্মক্ষেত্ৰে কুৰুক্ষেত্ৰে সমাৱেতা য়ুয়ুৎসৱ ৷
মামকাঃ পাণ্ডৱাশ্চৈৱ কিমকুৰ্ৱত সঞ্জয় ৷৷
অৰ্থ;: ধৃতৰাষ্টই কলে হে সঞ্জয় যুদ্ধ কৰাৰ মানসৰে তীৰ্থভুমি কুৰুক্ষেত্ৰত সমৱেত হোৱাৰ পাছত মোৰ পুত্ৰ সকল আৰু পাণ্ডুৰ পুত্ৰ সকলে কি কৰিলে ?

তাৎপৰ্য্য:  যুদ্ধ ধৰ্মভুমি কুৰুক্ষেত্ৰত হৈছিল ৷ গতিকে ধৰ্মক্ষেত্ৰত যে অধৰ্মিৰ পৰাজয় নিশ্চিত সেই কথা জানিও আধ্যাত্মিক ভাবে জন্মান্ধ ধৃতৰাষ্টই ব্যাস পুত্ৰ সঞ্জয়ক এই প্ৰশ্ন কৰাটোৱে সুচায় যে লোভ মোহ ইত্যাদি ৰিপুৱে এজন মানুহক কি দৰেগ্ৰাস কৰিব পাৰে ৷ মোৰ পুত্ৰ আৰু পাণ্ডু পুত্ৰ বুলি কোৱা মানে ইযেই সুচায় যে সহোদৰৰ পুত্ৰ সকলক তেঁও কাহানিও নিজৰ বুলি জ্ঞান কৰাই নাছিল ৷ আধ্যাত্মিক ভাৱে আমি ধৰ্মক্ষেত্ৰ কুৰুক্ষেত্ৰক নিজৰ দেহা,  প়ঞ্চ পাণ্ডৱক পঞ্চ ইন্দ্ৰিয় 

শ্ৰীমদ্ভাগৱত আৰু আধুনিক বিজ্ঞান

ভ্ৰূণবিদ্যা হল জীৱবিজ্ঞানৰ এনে এক বিষয় যত জনন কোষৰ মিলনৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা যোজন কোষৰ  উৎপত্তি তথা বিকাশৰ  দ্বাৰা ভ্ৰূণ গঠন হোৱাৰে পৰা জীৱৰ জন্ম হোৱালৈকে সকলো পৰিঘটনাৰ বিষযে বৈজ্ঞানিক ভাৱে অধ্যয়ন কৰা হয় ৷ জীৱবিজ্ঞানৰ এই বিষয়টোৰ জনক হিচাপে গ্ৰীক দাৰ্শনিক সকল বিশেষকৈ এৰিষ্টটলক জনা যায়৷ কিন্তু ভাৰতীয় পুৰান সমুহ অধ্যয়ন কৰি জনা গৈছে যে শ্ৰীমদ্ভাগৱতত উল্লেখিত কপিলমুনিয়েহে এই কৃত্বিত্ব পোৱাৰ যোগ্য ৷ জ্যোতিৰ্বিদ সকলে গননা কৰি ঠাৱৰ কৰিছে মহাভাৰতৰ সৃষ্টিকাল যিচুখৃষ্টৰ জন্মৰ ৫৫৬১ বছৰ পুৰ্ব আৰু শ্ৰীমদ্ভাগৱত ১৬৫২ খৃষ্টপুৰ্ব ৷ যি সময়ত প্ৰাশ্চত্য পণ্ডিত সকলে জড় পদাৰ্থৰ পৰা জীৱৰ নিজে নিজে উৎপত্তি হোৱা বা বিস্বাস কৰিছিল বা সন্তান ইশ্বৰৰ ইচ্চাত সৃষ্টি হয় বুলি ধাৰনা কৰিছিল তাৰ বহু আগতেই ভাৰতীয় ঋষি মুনি সকলে স্ত্ৰীৰ ৰজ আৰু পুৰুষৰ ৰেত মিলনৰ ফলত কললা সৃষ্টি হোৱাৰ ধাৰনা আমাক দি গৈছে ৷

শ্ৰীমদ্ভাগৱতৰ তৃতীয় স্কন্ধৰ সপ্তত্ৰিংশ অধ্যায়ৰ মানৱ জন্ম তামসী গতিত কপিল মুনিয়ে মাতৃ দেৱাহুতিক কৈছিল:  হে মাতৃ,  জীৱই পুৰ্ব জন্মৰ কৃতকৰ্মৰ ফল ভোগ কৰিবলৈ পুৰুষৰ মনৰ সহায়ত উদৰত প্ৰবেশ কৰে৷ সেই পুৰুষে পত্নীৰ লগত শৃঙ্গাৰ কৰা সময়ত বীৰ্য্য ৰুপে নাৰীৰ শোনিতৰ লগত মিলি নাৰীৰ গৰ্ভত প্ৰবেশ কৰে ৷ এনিশাৰ ভিতৰত অৰ্থাৎ ১২ ঘন্টাৰ ভিতৰত একেলগ হয় ৷ পাঁচ নিনিশী বৰ্তুলকাৰ বা ঘুৰনীয়া হয় ৷ দহ দিনত বগৰী ফলৰ দৰে হয় ৷ দুমাহত শিৰ বাহু আদি ভিন ভিন অংগ হয় ৷ চাৰি মাহত নোম নখ আৰু লিঙ্গৰ চিহ্ন হয়৷ পঞ্চম মাহত সেই গৰ্ভস্থিত সন্তানৰ ক্ষুদ্ধা তৃষ্ণাৰ উৎপন্ন হয় ৷ ছয় মাহত সেই সন্তানৰ দেহত জালৰ দৰে ছালৰ উৎপন্ন হয় আৰু মাতৃৰ দক্ষিন বা সোঁফালে উদৰত ক্ৰমে লৰচৰ কৰি বাঢ়িব ধৰে ৷
হে মাতৃ সেই গৰ্ভস্থিত সন্তানে মাতৃৰ আপ্যায়নী নামৰ নাড়ীৰ সৈতে সংল্গ্ন হৈ থাকে ৷ সেই নাড়ীৰ সহায়ত মাতৃয়ে যি অন্ন খায় সেই অন্নৰ ৰস সন্তানেও পান কৰি থাকে আৰু ক্ৰমাত বাঢ়ি গৈ থাকে ৷

আধুনিক বিজ্ঞানৰ মতেও ডিম্ব নিসৰনৰ ১২ঘন্টাৰ ভিতৰতে নিষেচন হয় আৰু শ্ৰীমদ্ভাগৱতৰ 3/31/2 শ্লোকত যি পাঁচ দিনত বৰ্তুলাকাৰ আৰু দহ দিনত বগৰী ফলৰ দৰে হয বুলি কৈছে 11 দিনৰ ভ্ৰূণৰ ছবিত সি প্ৰমানিত হৈছে ৷ দুমাহত শিৰ ৩২ দিনৰ চনগ্ৰাফীৰ সহায়ত আৰু তৃতীয় মাহত লিংগ সৃষ্টি হোৱাটোৰ সত্যতা প্ৰতিপন্ন হৈছে ৷ পঞ্চম মাহত ভোক পিয়াহ সৃষ্টি হোৱাটো ভ্ৰূনৰ ডুৱডেনামৰ পৰা ৰেক্টামলৈ জমা হোৱা ফেইকেল মেটাৰেই প্ৰমান কৰে ৷ সেই বাবেই হয়তো হিন্দু পৰম্পৰাত পঞ্চম মাহত পঞ্চামৃত খোৱোৱাৰ নিযম অতিজৰে পৰা চলি আহিছে যি পাৰ্শ্বত্য সমাজত দেখা নাযায় ৷ বিজ্ঞানে এইটোও প্ৰমান কৰিছে যে ক্ষুদ্ৰান্তই পঞ্চম মাহৰ পৰা এমনিয়টিক ফ্লুইড হজম কৰিব পৰা সামৰ্থ হয় ৷ যি পঞ্চম মাহত ক্ষুদ্ধা তৃষ্ণাৰ সৃষ্টি হোৱাৰ সত্যতা প্ৰমানিত কৰে ৷
অষ্টম পাৰাগ্ৰাফত কপিলমুনিয়ে কৈছে যে ভ্ৰূণে স্বসন নকৰে ৷ শুদ্ধ কিয়নো এমনিযটিক ৰসত ব্যাপন পক্ৰিয়াৰে অক্সিজেনৰ আদান প্ৰদান হয় ৷
ভাগৱতৰ 2/10/26 শ্লোকৰ মতে শিশ্ন পাযুতকৈ প্ৰথমে সৃষ্টি হয়,  আধুনিক বিজ্ঞানেও সত্য বুলি প্ৰমানিত কৰিছে ৷ ভাগৱতৰ 2/10, 3/6 আৰু 3/26 শ্লোকত কৈছে হৃদযন্ত্ৰ 2 -3 মাহত উৎপন্ন হয় ৷ এইটো 1972 ডক্টৰ এইচ পি ৰবিনচনৰ ডপলাৰ পক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা প্ৰমানিত হৈছে ৷ যি 1652 BC  +1972= 3624 বছৰ আগতেই কপিল মুনিয়ে কৈ গৈছে ৷

(সহায় লৈ)












Saturday 13 September 2014

সোঁৱৰণী মোৰ সোনালী দিনৰ

সোঁৱৰণী মোৰ সোনালী দিনৰ,,,,,,,
তেতিয়া আমি ষষ্ঠমান শ্ৰেনীৰ ছাত্ৰ ৷ আমি পঢা বিদ্যালয় খনৰ দাঁতিতে বৰ্তমানৰ ক'ল পাৰ্ক বা চিত্ৰলেখা উদ্যান ৷ আম লিচু আদিৰে মোক খা মোক খা কৰি থকা পাৰ্কথন আমাৰ টিফিনৰ সময়ৰ খেলা ধুলাৰ সুন্দৰ স্থান ৷ লেজাৰ হোৱাৰ লগে লগে গৈ গছৰ ওপৰত ৷ এদিনাখন লিচু পাৰিবলৈ গছত উথিছোহে, কিয় নাজানো ছুটিৰ বেল চকিদাৰে বজাই দিলে ৷চুটিৰ বেলৰ শব্দতো লেজাৰৰ বেলতকৈও সুমধুৰ ৷ যি য'তেই আছিল বেগ লৈ ঘৰলৈ যাবলৈ দৌৰ মাৰিব ধৰিলে ৷ তেতিয়াও গছৰ ওপৰত মই, বিবেক আৰু কটিয়া ভোলা ৷ মই যেন তেন নামিলো আৰু মোৰ পিছত বিবেক ৷ কিন্তু হঠাৎ কি হ'ল জানো বিবেকৰ এটা হাত গছৰ পৰা এৰি পৰিব ধৰিলে ৷ মৰাৰ সময়ত কুটা দালকে ধৰাৰ দৰে বিবেকেৰে কিবা এটাত ধৰি চুচঁৰি তলত ধেপেচকৈ পৰিল ৷৷মই তাক ঊধাব গৈ দেখো তাৰ বাও হাতত বগা ইউনিফৰ্মৰ হাফপেন্ট এটা ৷ গছৰ ওপৰলৈ চাই দেখো দিগম্বৰ ভোলাই খোপা কুবিকৈ আকৌ গছত উথিছে ৷৷ তাক পেন্টটো দিবলৈ ভাল দৰে চাই দেখো বকলেচ আৰু চেইনটো নায়েই, তল খনো জৰাসন্ধ দুফালে হোৱাৰ দৰে ৷ ভোলাগুৰি বোলো তই আৰু ওপৰত উথ আমি পেন্টটো চিলাই আনোৱাৰ তই মুঠতে নানানিবি ৷ বৰ বিস্বাসত সিও মান্তি হ'ল ৷ কিন্তু জীৱনৰ তিনিঘন্টা সময় গছৰ ওপৰত দিগম্বৰ হৈ থাকিল ৷ আচল নামটো নিদিলোগৈ নহলে ডক্টৰ বোপাৰ ইজ্জত তেতিয়া নগলেও এতিয়া যাব,

টিলিঙাকাই

অসমীয়া গোটৰ চেলিব্ৰেটি আমাৰ টিলিঙাকাই,
চেলিব্ৰেটি হলেও কিন্তু তেৰাৰ অকনো ভেম নাই৷
চাধা, চিগেৰেট , বাবা আৰু গেলা খাই,
নলাত পৰি থকা ৰেকৰ্ড পিছে তেঁওৰ আজিলৈকে নাই৷
দেখাক দেখি বডি বনাই , জিমলৈকো যাই,
পিছে হাড়ে চালে লগা দেহাত মঙহ নহল হায়৷
গাৰ বৰন কিনো কম যেন এসোপা ফুট চাই,
ৰঙা লংপেন্ট নিলা স্পৰ্টিং আৰু পিন্ধে টাই ৷
গোটেই জীৱন ছোৱালী বিছাৰি এজনিও নাপালে পাই,
বৰলা হৈ আজি কালি নিজে ৰান্ধি মেলি খাই৷
ফেছবুকত বুঢ়া তিৰি এতিয়াও বিছাৰি থাকে ভাই,
বিবাহিত পুৰুষবোৰক দেখিলে দাদাৰ খং উথি যায়৷


টিলিঙাকাইৰ কথা কৈ নপৰে ওৰ,
সিদিনাখনৰ কথা এটা আজি মনত পৰিল মোৰ ৷
বৰলা সংস্থাৰ মিটিংত
কাই আছিল ফিটিংত
যা তা বকি দিলে মাইকৰ স্পিকাৰত ৷
ৰাইজ আছিল টেম্পাৰত
পাব্লিক ধুলাই পৰি গল স্তেজৰ ওপৰত৷
কাইক উথাই স্ট্ৰেচাৰত
পোৱাই দিলে হস্পিটালৰ কেবিনত৷
হাত ভৰি ভাঙিল পিটনত
কাইয়ে ভাবিলে জোৰা নালাগে আৰু এই জীৱনত
লাখ টকা গল ট্ৰিটমেন্টত
কাইয়ে বৰলাহৈ নাথাকো বুলি লৈ ললে চেলেঞ্জত ৷
ভঙা হাতৰেই বুটাম টিপিলে মোবাইলত,
বিয়া পাতিবলৈ ছোৱালী লাগে বুলি আপডেট দিলে স্টেটাচত৷
বহুকেইটা প্ৰপজেল আহিল ফেচবুকৰ ইনবস্কত৷
তাৰে এজনীৰ প্ৰফাইল চাই বুক কৰিলে ফটাফট৷
মাতি পথালে ডেটিংত৷
ফুৰ্তিতে কাইয়ে বাইক চলালে ইচপিডত,
ব্ৰেক মাৰিলে কিটিপত৷
চিটিকি পৰিল নেহেৰু পাৰ্কৰ ভিতৰত ৷
প্ৰেয়সীক বহা৷ই ললে ওচৰত,
পুখুৰীটোৰ কিনাৰত৷
সাবটি ললে আন্ধাৰত
চুমা এটা খাই দিলে কপালত ৷
প্ৰেয়সীয়েও সাবটি ললে চেনেহত ৷

পিছে
নিচাৰ কোবত দিছিল চুমা খাই
দাড়ীয়ে বিন্ধাত হে হুচ আহিল ছোৱালী নহয় ভাই ৷
সেইজন আছিল সিবিধ, মতা নে মাইকী চিন চাব নাই,
ডিঙিত গবা মাৰি ধৰি নেৰা হ'ল কাইক ৷
বিছাৰি মেলি কাইক পিছৰদিনা জোপোহাৰ তলত পালো যাই,
বেহুচ হৈ পৰি আছিল মাত বোল নাই ৷
মই বোলো কি হল বৰলা টিলিঙা কাই ৷
মোক বোলে নকবি ইজ্জত আৰু মোৰ নাই ৷
আজি কালিৰ আপা গিলা আপীৰ দৰে ভাই ৷
কানফুলি নাক ফুলি আৰু লাম্বা চুলি আছিল তাইৰ ৷
ফেক একাউন্তৰ পাল্লাত পৰল্লু যাই,
ফেচবুকৰ প্ৰফাইল ফটোত আৰু বিস্বাস মোৰ নাই ৷

পাতাল পুৰিলৈ আপোনাক স্বাগতম

ৰব পাতললৈ অহাৰ আগত
আপোনাসৱক শ্ৰীমদ্ভাগৱতৰ কিছুমান
চৰিত্ৰৰ লগত চিনাকি কৰি দিu.
ব্ৰক্ষ্মাৰ পুত্ৰ চাৰি সিদ্ধ
ক্ৰমে সনত সনাতন সদানন্দ আৰু সনত
কুমাৰ এবাৰ নাৰায়নক লগ কৰিব গ'ল
৷ পিছে দুৱাৰ ৰখিয়া জয়
বিজয়ে অপদষ্ট কৰাত
চৰিসিদ্ধি শাপ
দিলে যাতে দৈত্যযোনিত জন্ম লয় ৷
নাৰায়নক কাকুতি মিনতি কৰাত
সন্তুষ্ট হৈ নাৰায়নে কলে যে মোৰ
হাতত তোমালোকৰ মৃত্যু হব যাৰ
বাবে পুনৰ বৈকুন্ঠত আহিব পাৰিবা ৷
ব্ৰক্ষ্মাৰ পুত্ৰ মৰিচি আৰু মৰিচিৰ
পুত্ৰ কাশ্যপ ৷ কাশ্যপ আৰু দিতিৰ
গৰ্ভত হিৰনাক্ষ আৰু হিৰন্যকশিপু
হিচাপে জয় বিজয় জন্ম পালে আৰু
বৰাহ অৱতাৰে হিৰনাক্ষক আৰু
নৰসিংহ অৱতাৰে হিৰন্যকশিপুক বধ
কৰিলে ৷
হিৰন্যকশিপুৰ পুত্ৰ ভক্ত প্ৰহ্লাদ ৷
প্ৰহ্লাদৰ পুত্ৰ বিৰোচন আৰু বিৰোচনৰ
পুত্ৰ বলিৰজা ৷ বলি ৰজা অত্যন্ত
শক্তিশালী আৰু দানি আছিল ৷
বামন অৱতাৰ হিচাপে বলিৰজাৰ
পৰা তিনি পদ ভুমি বিছাৰিলো ৷
প্ৰথম পদত বামনৰুপি বিষ্ণুৱে স্বৰ্গ,
দ্বিতীয় পদত মৰ্ত্য লৈ ললে ৷
তৃতীয় পদত একো বাকি নথকাত তেঁও
নিজৰ মুৰ পাতি দিলে ৷ বামন
অৱতাৰি বিষ্ণুৱে তেঁওক পাতাল
পুৰি পোৱালে ৷ কিন্তু তেঁওৰ দানত
সন্তুষ্ট হৈ পাতালৰ
অধিপতি পাতিলে আৰু তেঁওৰ
পাতাল ৰক্ষা কৰি থাকিম
বুলি প্ৰতিশ্ৰুতি দিলে ৷
বলি ৰজাৰ পুতেক বান বা বানাসুৰ,
বানাসুৰ কাণ্ডালাৰ জীয়ৰি উষা ৷
ৰব ৰব আৰু আগলৈ নাযাও৷ কথা হল
পিতৃৰ ৰাজ্যত পুতেক ৰজা হয় ৷
পাতালৰ অধিপতি বলিৰ পুতেক বান
পাতালৰ ৰজা হল ৷ ৰাজধানি তেজপুৰ
৷ আপোনালোক সকলোকে প্ৰাক
ঐতিহাসিক চহৰ পাতাললৈ স্বাগতম
৷৷৷
( মোৰ নিজা চিন্তা, হয়তো হিমালযক
স্বৰ্গ, হিমালয়ৰ পাদদেশক মৰ্ত্য আৰু
চৌদিশে পাহাৰ পৰ্বতৰ মাজত
থকা অসমক পাতাল
বুলি ঋষি মুনি সকলে বুজাব
বিছাৰিছিল ৷ আৰু এটা প্ৰমান হল
কৈলাসৰ পৰা আহি থকা অৱস্থাত
দেৱী দুৰ্গাক অৰুনাচল পাহাৰত
মহিষাসুৰে লগ পাই আৰু যুদ্ধ হয় ৷
অসুৰ দৈত্য এই স্থানত আছিল আৰু
ত্ৰিপুৰা সুন্দৰী ত্ৰিপুৰাৰ ৷
চিন্তা কৰক আৰু পাতাললৈ এপাক
আহক, লগ পাম ৷ বৰ্তমান বানাসুৰৰ
পিছত হৰি হৰ যুদ্ধত সকলো অসুৰ
তথা দৈত্যৰ মৃত্যু হল,
গতিকে নিৰ্ভয়ে আহক)

বিবাদ মুণ্ডন আৰু অমুণ্ডন

পিতৃ মাতৃৰ বিয়োগত এক শৰন নাম ধৰ্মত শৰন লোৱা ভকত সকলে কিয় চুলি নুখুৰাই? এই প্ৰশ্ন বহুতে কৰা দেখিছো কিন্তু শাস্ত্ৰ সম্বলিত প্ৰকৃত উত্তৰ বহুতেই হয়তো নাজনে বা জনাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ নকৰে ৷ যি সকল ব্যক্তিৰ জনাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰে তেঁওলোকৰ ববে এই লেখ প্ৰস্তুত কৰিলো৷ ইচ্ছুক জনে পঢ়ি চাব পাৰে আৰু ইয়াত যি যুক্তি দাঙি ধৰিছো বিজ্ঞজনক সুধি সঁচা মিছা প্ৰতিপন্ন কৰি লব পাৰে ৷
এতিয়া আহো পিতৃ-মাতৃৰ বিয়োগত কোনে মুণ্ডন কৰিব কোনে নকৰিব ৷ কৰ্মকাণ্ডৰ বিধিৰ কিছু মন্ত্ৰ উদ্ধৃতি দি কৰনীয় নে অকৰনীয় বিবেচনাৰ বাবে ডাঙি ধৰিলো ৷
মৰাশ চিতাত তুলি দি গোৱা মন্ত্ৰ
ওঁ কৃতাতু দুস্কৃতং কৰ্ম জানাতা ব্যাপ্য জানাতা ৷
মৃত্যু কালবসং পাপ্য নৰং পঞ্চত মাগতং ৷৷
ধৰ্ম ধৰ্ম শমাযুক্ত লোভ মোহ সমাবৃতং ৷
দাহয়ে সৰ্ব গাত্ৰানি দিব্যান লোকান সগচ্ছতু ৷৷
যশাত্তম জাতোহশি ওদয় জায়তা পুনঃ ৷
ধুমো অশৌ স্বৰ্গয়ে লোকান স্বাহা ৷৷
অৰ্থাৎ:
জন্মা বিধি জানি বা নাজানি কৰা কৰ্ম ধৰ্ম অধৰ্ম লোভ মোহৰ শৰীৰটো পুৰি পেলোৱা হৈছে ৷ দেহৰ লোভ মোহ এৰিব নোৱাৰা জীৱ দেহটো পুৰি পেলোৱা কাৰনে ধোৱাৰ লগত স্বৰ্গলোকলৈ যোৱাগৈ আৰু যদি কেতিয়াবা আহিব খোজা মোতকৈ উত্তম হৈ জন্ম ধৰিবাহি ৷
ইয়াত জীৱদেহটো পুৰি পেলোৱা হৈছে মানে জীৱিত মানুহ পোৰা হৈছে আৰু জীৱৰ স্বৰ্গলৈ পথোৱা হৈছে তথা পুনৰ আহিলে ক্ৰিয়াধাৰিতকৈ উত্তম জন্ম লাভ কৰিলেহে আহিব পৰা কথা কোৱা হৈছে ৷
উদক ক্ৰিয়া বা তপতে তপতে দিয়া মন্ত্ৰ
ওঁ ক্ৰিয়া বিণাৰ্যায়ে জানানোজ্য ব্ৰাক্ষ্মানানা পুচ্ছেৎ
অৰ্থ:
কৰ্মত বিপৰ্য্যয় ঘটোৱা হৈছে পুৰুহিতে লাহেকৈ সুধিব ৷
দোৰোলা বা খোল এটাত পানীলৈ পুৰুহিতে কব
ওঁ নমঃ উদকং কৰিষ্ম্যাহে
অৰ্থ: তুমি পানী লাহেকৈ লৰাই দিছানে?
ক্ৰিয়াধাৰিয়ে কব: কুৰু স্বেতি ব্ৰাক্ষ্মণ ব্ৰজ
অৰ্থাৎ: লৰাই দিলো ৷
পুৰুহিতে কব: কুৰু ধংস চৈবং পুৰ্ণৰুপ্য সদ্বৰ্ষে প্ৰেতভাতা
অৰ্থ: পানী আলোড়ন কৰি দিলা যেতিয়া মৃতক এশ বছৰলৈ প্ৰেত হল ৷ অৰ্থাৎ নৰকত পৰিল এতিয়া পিণ্ড দি থাকিবা ৷
এতিয়া চাওক কৰ্মত বিপৰ্য্যয় ঘটাই মন্ত্ৰৰ দ্বাৰা চিতাত তোলাৰ সময়ত স্বৰ্গত পথোৱা জীৱক প্ৰেত সজাই নৰকক ৰখা হল পিণ্ড খাবৰ বাবে ৷ মৃতক যদি ভাল কৰ্মফলৰ বাবে শৰতত পৰা নাছিলো পুতেক হতে দশ পিণ্ডৰ বাবে নৰকত স্থান দিলে ৷ গতিকে পিতৃমাতৃক নৰকত স্থান দিয়া তেনে পুত্ৰক সচাকৈয়ে মুণ্ডন কৰাব লাগে ৷
এই খিনিতে দহখন নৰকৰ নামো কৈ থও: ৰৌ ৰৌ নৰক, যোনিপুংস, মহাৰৌ ৰৌ, তামিশ্ৰ, মহা তামিশ্ৰ, সম্ভ্ৰম অমেধাকৃৰ্মিপুৰ্ণ, গুভক্ষন, স্বমাংস ভক্ষন আৰু কুম্ভিপাক ৷
মৃত পিতৃমাতৃক পুৰুহিতৰ মন্ত্ৰৰ দ্বাৰা কোনখন নৰকত স্থান দিলে চাও আহক:
" কুম্ভিপাক নাম নৰকোৰ্ত্তাৰনায় তৃপ্ত অক্ষুৎ পিপাসানিস্পত্তাথং দশম দিন নিমিত্তকং পুৰক পিণ্ডদানংমহং কৰিষৎ"
অৰ্থাৎ:
দশম দিনা কুম্ভিপাক নামৰ নৰকৰ পৰা তুলিবলৈ আৰু তৃপ্তি ভোক পিয়াহ আদি পুৰ্ণ হবলৈ দশম দিনত দিব লগিয়া দশম পিণ্ডটো দিছো ৷
আকৌ পিণ্ড বিধি প্ৰথাত ভূত প্ৰেত কাউৰি কুকুৰৰো দৰকাৰ ৷ বিস্বাস হোৱা নাই যদি তলৰ মন্ত্ৰ কেইফাঁকি চাও আহক:
প্ৰথম দিৱসীয় পিণ্ডদান সময়ে পিণ্ডদানাৎ প্ৰাকথম সং কথনাৰ্থং কাকেভ্যো বলিৰং নমঃ কৃতাঞ্জলিঃ যমদুতোৎসি বায়সোৎসি মহাত্ননঃ অএপিণ্ডং ময়া দত্তং কথ্যাতং যমৰাজতঃ
অৰ্থাৎ:
প্ৰথম দিনৰ পিণ্ডদানৰ আগতে মৃতকক খবৰ দিবলৈ কাউৰীক স্তুতি কৰিব লাগে, ,,,,,,
তাৰ পিছত কাউৰীক ৰক্ষা কৰি নিবৰ বাবে কুকুৰৰ পূজা:
পিণ্ডদানাৎ প্ৰাক পথিৰক্ষাণৰ্থ শ্বাভ্যা ( কুকুৰ) বলিৰয়ং নমঃ ৷
কৃতাঞ্জলি পাঠেৎ - ওঁ দ্বৌ শ্বানৌ শ্বেত সৱলৌ বৈৱস্বতুক লোদ্ভবৌ তাভ্যাং পিণ্ডং প্ৰযচ্ছামি ৰক্ষেথাঃ প্ৰেতকং পথি শ্বাভ্যাং বলিৰয়ং নমঃ এৱমহৰহুঃ
অৰ্থাৎ:
প্ৰথম দিনা পিণ্ড দিয়াৰ আগতে বাট়ত ৰক্ষা কৰি প্ৰেতক ( মানে মৃত পিতৃমাতৃক) যমৰ ওচৰলৈ নিবৰ কাৰনে শ্ৰেত আৰু সৱল নামৰ কুকুৰ দুটাক পূজা কৰি লৈ কুকুৰৰ কাৰনে আগবঢ়োৱা বস্তুখিনি সেৱা জনাব পিছত কৃতাঞ্জলী কৰি কুকুৰক পিণ্ড খাবলৈ দিব লাগিব ৷৷ ( মৃতকৰ বাবে পিণ্ড তাৰমানে কুকুৰে খালে,,,,, হায় সংস্কৃত মন্ত্ৰৰ অৰ্থ নজনা বা জানিব নুখোজা শিক্ষিত সমাজ)
এই মন্ত্ৰ সমুহ সঁচা নে মিছা তথা ইয়াৰ অৰ্থ সঁচাকৈয়ে ওপৰত উল্লেখিত ধৰনে হয় নে নহয়, বিজ্ঞ মৃতকৰ পিণ্ডদানকৰা পুৰুহিতক সুধি সত্যতা প্ৰতিপন্ন কৰি লব পাৰে ৷
ক্ৰমশ ( পিছৰ পৰ্য্যায়ত মুণ্ডন কিয় কৰে তাৰ বাখ্যা আগবঢ়াম)
বিতুপন দত্তৰ প্ৰশ্নৰ আঁত ধৰি আৰু জানিবলৈ ইচ্ছুক ভাস্বতি ভূঞা তথা মোৰ সহকৰ্মি গণিত বিজ্ঞান বিভাগৰ ডঃ বিদ্যুত বৰুৱাৰ হাতত এই লেখ তুলি ধৰিলে ৷
( তথ্য সংগৃহিত আৰু প্ৰমাণিত)
 Bitupon Dutta
মোৰ কেইটামান প্রশ্ন আছে।শ্রদ্ধাৰ দেৱজিত দাৰ পৰা উত্তৰ আশা কৰিলোঁ।
১।পঞ্চ মহাপাপ কি কি?এই পাপৰ পৰা মুক্তি পোৱাৰ উপায় কি? ২।একশৰণীয়া ভকতে কর্মকাণ্ড কৰা উচিত নে অনুচিত?
৩।পিতৃ মাতৃৰ বিয়োগত পুত্রই মুণ্ডন কৰাৰ যুক্তি যুক্ততা আছেনে?
  
প্ৰশ্ন কেইটাৰ প্ৰাসংগিকতা আছে কাৰন এই প্ৰশ্নকেইটাৰ উত্তৰ বিছাৰি একালত মইও হাবাথুৰি খাইছিলো ৷ মোৰ সম্যক জ্ঞানৰে যি জানিলো বা বুজিলো তাকেই উত্তৰ হিচাপে দিবলৈ যত্ন কৰিম ৷ প্ৰথমেই কওঁ এই উত্তৰ কেইটা মোক প্ৰশ্ন সোধা বাবেহে দিছো, কোনো ব্যক্তিৰ নিজস্ব ধৰ্ম বা পৰম্পৰাক আঘাত দিবৰ বাবে নহয়৷ তথা শাস্ত্ৰ সন্মত বিতৰ্ক গ্ৰহন কৰিম ৷

১/ হিন্দু শাস্ত্ৰ মতে পঞ্চ মহাপাপ হল ব্ৰক্ষ্ম বধ, গো বধ, সুবৰ্ণ হৰন, অগম্য গমন আৰু পৰস্ত্ৰী হৰন ৷ এই পঞ্চ মহা পাপত পাতকীক মুণ্ডন কৰি যথাচিত নিয়ম মতে প্ৰায়চিত্ত কৰা হয় ৷ ই পাপ খন্ডনৰ প্ৰথম পৰ্য্যায় ৷হে মাথোন ৷
গুৰু জনাইও বৈকুন্ঠৰ শাস্ত্ৰ শ্ৰীমদ্ভাগৱত শাস্ত্ৰ মন্থন কৰি লিখিছে
ব্ৰক্ষ্ম বধ, পিতৃ বধ সুৰাপান
অগম্য গমন কৰে ৷
গৰু তিৰী মাৰে সুৱৰ্নক হৰে
মিত্ৰৰ দ্ৰোহ আঁচৰে
সংসাৰত য়ত আনে অসংখ্যাত
আছে মহা পাপী গন
সবাৰো এহিসে মুখ্য প্ৰায়শ্চিত
হৰিৰ নাম কীৰ্তন ৷ ৷ ৷

 ২/ এক শৰনৰ অৰ্থ হল এক দেউ এক সেউ এক বিনে নাই কেউ ৷ অৰ্থাত এক ইশ্বৰত শৰন লোৱা ৷ শ্ৰীমদ্ভাগৱত গীতাত স্ৰয়ং শ্ৰীকৃষ্ণই অৰ্জুনক কৈছে
মণ্মনা ভৱ মদ্ভক্তো মদযাজী মাং নমস্কুৰু
মামেবৈষ্যসি সত্যং তে প্ৰতিজানে প্ৰিয়োহসি মে ৷

সৰ্বধৰ্ম্মান পৰিত্যজ্য মামেকং শৰনং ব্ৰজ
অহং ত্বাং সৰ্বপাপেভ্যো মোক্ষয়িষ্যামি মা শুচঃ (১৮ নং অধ্যায় ৬৪ নং শ্লোক)
অৰ্থাত
তুমি একমাত্ৰ মোতেই চিত্ত ৰাখা, মোৰ ভক্ত হোৱা, মোৰ পূজা কৰা, মোকেই নমস্কাৰ কৰা, মই সত্য প্ৰতিজ্ঞাৰে কৈছো তুমি মোকেই পাবা, কিয়নো তুমি মোৰ প্ৰিয় ৷
সকলো ধৰ্ম পৰিত্যাগ কৰি তুমি এক মাত্ৰ মোৰেই শৰণ লোৱা ৷ মই তোমাক সকলো পাপৰ পৰা
মুক্ত কৰিম ৷ শোক নকৰিবা
ইয়াৰ পিছতো যদি কৰ্মকান্ড কৰে তেওক কি কম?

 ৩/ পিতৃ মাতৃৰ মৃত্যুত মুন্ডন কৰাত যুক্তি দিবলৈ মই পঢ়া বৰ্তমানলৈকে কোনো শাস্ত্ৰত পোৱা নাই ৷ যদি কিয় মুন্ডন কৰা হয় বা কিয় কৰিব নালাগে বুলি সুধিলাহেতেন উত্তৰ নিশ্চয় দিলো হয় ৷

দত্তৰ জন্ম ৰহস্য

দত্তৰ জন্ম ৰহস্য: ::::
দত্তক যিখন হস্পিতালত জন্মৰ কাৰনে ভৰ্তি কৰাইছিল সেইখন হস্পিতালৰ ডক্টৰ আছিল কলিতা ৷ কলিতাই চন'গ্ৰাফী ৰিপৰ্ট চাই বেহুচ ৷ বোলে কালি মই চেক আপ কৰিছো বেবী আছে ৷ আজি চনগ্ৰাফী ৰিপৰ্টত বেবী নাই যে? ভাল দৰে মনত পেলাওকচোন কালি মোৰ চেম্বাৰৰ পৰা যোৱাৰ পিছত সন্তান প্ৰসৱ কৰা নাইটো? মাকে বোলে হেৰৌ মই পোৱালী জন্ম দিলো নে নাই মই গম নাপাম ৷ তই কি ডক্টৰ ওলাইছ অ ৷ কলিতা ডক্টৰে বোলে মই ডাইনচৰৰ দিনৰ পৰা ডক্টৰী কৰি আছো, এনে কাহিনী শুনা নাই ৷
তেনেতে ডক্টৰ কলিতাই দেখিলে সৰু চীনা জোকৰ নিচিনা কিবা এটা হাতৰ গ্লোবচত পিৰ পিৰাই আছে ৷৷ নাৰ্চক কৈ নিমখ অকন দি চাই দেখিলে লৰ চৰ কৰিছে ৷ মেগনিফ্লাইং গ্লাচত দেখিলে দত্তই ওৱে ওৱে কৰিছে ৷ কলিতাই বোলে অপাৰেছন চাকচেচ ৷৷৷৷
মোবাৰক হ ৷ আপোনালোকৰ লৰা হৈছে ৷




বহু দিনৰ আগৰ কথা ৷ আমাৰ বুন্দীয়া দত্তৰ ঘৈনীয়েকৰ ডাঙৰ ল'ৰাটোৰ জন্মৰ সময়ৰ কথা ৷ ঘৈনীয়েকৰ ল'ৰা জন্ম হ'ল বুলি শুনাৰ লগে লগে দত্তই গোটেই গাঁওখনৰ মানুহকে মাতি বৰ ভোজৰ আযোজন কৰিলে ৷ কাকডোঙাৰ বৰালী ,ভৰলীৰ শিলঘৰীয়া, শালপতি শৰ্মাৰ ঘৰৰ পাথা ছাগলী দুটাৰে মুঠতে ভোজ আৰু ৷ সকলোকে মাতিলে পিছে আমাৰ কৃৰ্পন দত্তৰ ল'ৰা ছোৱালী ঘৈনীয়েক কেইজনীৰ সৈতে এপাল মান মানুহ, এসোপাকৈ খাব বুলি নিমন্ত্ৰন নিদিলে ৷ বৈৰাগী, ভুপাল কলিতা সকলো ভোজ ৰন্ধাত ব্যষ্ট ৷ কৃৰ্পন দত্ত আকৌ বৰ টেঙৰ মানুহ ৷ মনতে পাঙিলে বোলে ৰ' বৰ ভোজ খুৱাই আছো ৷ এই বুলি সৰুটো লৰাক মাতি কলে বোলে বাচা তই মৰাৰ ভাও যোৰ ৷ কথামতে কাম ৷ দত্তই বুকুত চপৰীয়াই চপৰীয়াই হাঐ বিঐ কৈ ৰাউচি যোৰাত লাগিল ৷ ৰাইজে দেখিলে কথা সৰ্বনাশ ৷ গাঁওৰে এজন ধুকাল যেতিয়া সকলোৱে ভোজ ভাত পেলাই হাত ধুই পেলালে ৷ দত্তৰ ঘৰ গৈ দেখে দত্তই লৰাৰ লগত চোতালতে বিৰিং গুতি খেলি আছে ৷
কলিতা বৈৰাগী সকলোৰে খং চুলিৰ আগ পালেগৈ ৷ আৰু দত্তৰ গোচৰলৈ গাওবুঢা শইকীযাৰ ওচৰ পালেগৈ ৷ শইকীয়াই কথাবোৰ চালি জাৰি চাই টেটোন দত্তক গোটেই ৰাইজ খনকে এসাঁজ খুওৱাৰ আদেশ দিলে ৷ টেটোনে বোলে আমি হলো দুখীয়া মানুহ 200 বিঘাৰ চাহ বাগান এখন চলাই যেন তেন চলি আছো, মাছে মঙহে গোটেই ৰাইজক কেনেকৈ খুৱাম ৷ শইকীয়াই বোলে হব " সুদাই নিকাই " এসাঁজ খুৱালেই হল ৷
কথামতে কাম, নিদিষ্ট দিনা ৰাইজ গৈ দত্তৰ ঘৰত হাজিৰ ৷ পৰুৱা বৰুৱা, আৰু পেন পেন লহকৰে বোলে সোনকালে দিয়ক দত্ত পেতে কাউত কাউত মাতিছে ৷ দত্তই পাত পাৰিলে পাত খিনি ধুনীয়াকে ধুইও দিলে আৰু ৰাইজক কলে, ৰাইজ খাওক ৷ ৰাইজে বোলে কি খাম পাতত দেখোন একোৱেই নাই ৷ টেটোন দত্তই বোলে মোক শইকীয়াই সুদাই নিকাই হে খুৱাব দিছিল ৷৷ মইও সুদা পাত নিকাকৈ ধুই দিছো খাওক ৷
ৰাইজৰ এইবাৰ খঙ তুংগত ৷ শইকীয়াৰ ওচৰত আকৌ গোচৰ তৰিলেগৈ ৷ শইকীয়াও খঙত ৰাইজক কলে বোলে যাওক আপোনালোকে দত্তৰ চোতালত হাগিথৈ আহকগৈ, দত্তৰ এয়েই শাষ্টি হওক ৷ ৰাইজেও এজন এজন কৈ দত্তৰ ঘৰ পালেগৈ ৷ কলিতা বৈৰাগী শালপতি শৰ্মা আগে আগে ৷ দত্তৰ ঘৰ গৈ দেখে দত্তই চোতালৰ মাজত মুঢা এটাত বহি হাতত কপি দা খন লৈ বহি আছে ৷ বৈৰাগীয়ে বোলে দত্ত আতৰ হওক আমি গাওবুঢা দাইতিৰ কথামতে আপোনাৰ চোতালত হাগিব আহিছো, আপুনি বহি থাকিলে হাগিম কেনেকৈ? ৷
দত্তই তামোলখাই কলা কৰা দাত দুপাৰী নিকতাই বোলে কেনেকৈ হাগা তোমালোকৰ কথা কিন্তু শইকীয়া দাইতিয়ে কিন্তু তোমালোকক মোৰ চোতালত হগাৰ হে পাৰমিচন দিছে, মুতাৰ নহয় ৷ গতিকে কোনোবাই যদি হাগোতেও চিৰিককৈ অলপ হলেও মুতে বা মুত ওলাই, কপি দাৰ শপত চুচু কাতি দুচেও কৰিম ৷ তাকে চাবলৈ মই বহি আছো৷ কথা শুনি বৈৰাগী আৰু বৰুৱা বহিছিল হে, কলিতাই পোন বান্ধিবকে পাহৰিলে আৰু শৰ্মাই চুৰিয়া দত্তৰ চোতালতে এৰি পিছলৈ নাচাই যে পলাল এতিয়াও দেখা দেখি নাই ৷

বৈৰাগী তামুলী সংবাদ

বৈৰাগী তামুলী সংবাদ
বৈৰাগী তামুলী দুয়ো লেংতাহুড ফ্ৰেণ্ডচ ৷ আই মিন কাপোৰ নিপিন্ধা দিনৰ পৰা চাইল্ডহুড ফ্ৰেণ্ডছ ৷
দুয়োয়ে গাঁওৰে সৰুকন দত্তৰ ভনীয়েক চেপেটিক আকৌ বৰ ভাল পাই ৷ মৰমতে চেপটিক বুলি মাতে ৷ বৰষি পুঙাই থকা বহু দিন হল যদিও চেলেকনা জনি কিন্তু এটাৰো বৰষিত লগা নাই ৷ চেপেটিয়ে বোলে অল্পবুদ্ধী দুটা গিফ্ট চিফ্ট নিদিয়ে, কনজুছ মাখিচুচ কেইটাক কোনে পাত্তা দিব তাতকৈ পেটুৱা দত্তই ভাল অন্তত ছোৱালীৰ মন বুজে ৷ পৰুৱা বৰুৱালৈ বিয়া হৈ নোজোৱালৈকে পেটুৱাৰ লগতে অলপ লিলিমাই কৰি থাকিম ৷
কথাটো গম পাই তামুলীয়ে বোলে বৈৰাগী এই কথাই কথা নহয় ৷ এই বাৰ পূজাত চেপেটিক গিফ্টো দিম আৰু পলুলাইও আনিম ৷ বৈৰাগীয়ে বোলে আমি আজি লৈকে চাধা কনো লোকৰ পৰা খাওঁ, গিফ্ট কেনেকৈ দিম ৷ তামুলীয়ে বোলে গাঁওত ভাওনা সৰুকন খোল বজাব যাব, বাকী বোৰে ভাওনা চাবলৈ, গতিকে সকলোৰে বাৰীৰ তামোল চুৰ কৰিম বাপ্পেকে ৷
কথা মতে কাম ৰাতিৰ আন্ধাৰত তামুলী তামোল চুৰি কৰিবলৈ নাৰিকল গছত উথিল ৷ তলত বৈৰাগী ৷
তামুলী : বৈৰাগী অ ডাঙৰ জাতৰ, সোপাকে পাৰি দিও বুজিছ ৷ তই মুৰটো আতৰাই ৰাখ ৷ মুৰত পৰিলে কিন্তু লাওখোলা দুফাল হব ৷
বৈৰাগী: মুৰটো আতৰাই লুঙি পাৰি দিছো ৷ টাৰগেট কৰি লুঙীত পেলাবা ৷ মাটিত নেপেলাবা ৷ শব্দ হলে টিলিঙা শৰ্মা সাৰ পাই যাব ৷

তামুলীয়ে টাৰগেট থিকেই কৰিছিল পিছে, ওপৰৰ পৰা পৰা নাৰিকলে চৈয়েব আখতাৰ স্পীডত আহি মিডিল স্টাম্প উঘালি দিলে ৷শহা কনিয়া টিলিঙা শৰ্মাই ডিম ভঙাৰ দৰে কুটুক কৈ শব্দ এটা পাই লাখুটি লৈ খেদি আহিল ৷ বৈৰাগীয়ে বোলে দেউ মোক এৰক, মই আৰু ছোৱালীক বিয়াৰ আগত আৰু বিয়াৰ পাছত ঘৈনিক তামোল বেছি গিফ্ট দিব পৰা অৱস্থাত নাই ৷ বৈৰাগী হৈ আপোনাৰ চৰন সেৱিম, মোৰ এই অৱস্থা কৰা গছত উথি থকা জনক ধৰক ৷
টিলিঙা বুৰাই ডাৰ বাৰি ডালৰে দিলে খুচি ৷ এনেকুৱা জেগাত খোচন পৰিল তামুলী ডাৰ বাৰিতে লাগি আহিল ৷
এতিয়া এজনৰ আগফালে কাম নকৰে আৰু আনজনৰ পিছফালে ৷


নিপোতল বৈৰাগীৰ কথাকে কৈছো, তেঁও হঠাতে ডেকা হৈ পৰা ৰাজ টো আপুনালোকৰ আগত আজি ফাদিল কৰিম: :::::
ৰব ৰব মই ফিউজ লাইভ নহয় যে বিৰতিৰ পিছত কম ৷ শুনক সকলোৱে, বৈৰাগী আচলতে এজন আলৰ বুঢা ৷ দাঁত চুলিটো নাইয়েই লাখুটি ডালো থৰক বৰক ৷ চিধা হৈ নাথাকেই ৷ এবাৰ শিলাজিৎ নামৰ এটা শক্তিবৰ্ধক কোম্পানীয়ে বিজ্ঞাপনৰ বাবে তেনে বুঢা এটা বিছাৰি আছিল ৷ দৈবাৎ কোম্পানীৰ চকু পৰিল নিপোতল বৈৰাগীৰ ফেচবুক প্ৰফাইলত ৷ লগত লগত বৈৰাগীক চাঙীত তুলি লৈ গল ছুটিং চেটলৈ ৷ ক্লিক ক্লিক :::::: ফটো চেচন কৰিলে, ,,,, শিলাজিৎ খুৱালে, এবটল, দুবটল, ,,,,,নাই কাম অহা নাই৷ এমাহ মান গেলেনে গেলেনে শিলাজিৎ খুৱালে, হিমালয়ৰ পৰা তাবিজ আনি পিন্ধালে, গড়ৰ খৰ্গৰ পৰা চীনত বনোৱা মেডিচিন খুৱালে ৷ নাই কাম নাই ৷ পিচত ছানি লিঅনক মাতিলে অলপ জাৰি দিবৰ বাবে ৷ ছানি লিঅনে বিহলঙনীৰে এনেকুৱা জাৰিলে, এনেকুৱা জাৰিলে 92 বচৰীয়া নিপোতল বৈৰাগী চিধাই 29 বছৰীয়া হৈ পৰিল ৷ আৰু এড জগতত প্ৰবেশ কৰিলে
মে পেহলে ডুবলা পাতলা থা ৷ মেৰে বডি কা কই পাৰ্ত কাম নেহি কৰতা থা ৷ মে থক গয়ি থি ঔৰ জিনা নেহি চাহতা থা ৷ মেৰে তিনো বিবি মুঝে চৌৰ কে দত্ত কলিতা ঔৰ বৰুৱাকে চাথ ভাগ গেয়া থা ৷ ফিৰ মুঝে শৰ্মাজীনে শিলাজীৎ কে বাৰে মে বটায়া ৷ মে পেহলে বিস্বাস নেহি কিয়া থা, ফিৰ মেৰে গাৰ্ল ফ্ৰেন্ড ছানিনে বটায়া ৷ অৱ মুঝে বহুত আট্ছা লগতা হে ৷ মেৰে চভি বিবি ফিৰ আগয়ি ৷ আপ ভি অভি অৰ্ডাৰ দিজিয়ে ৷ ঔৰ জিন্দেগী কি মজা লিজিয়ে ৷

ভূতৰ কথা

ভূতৰ কথা কম, যি সকলৰ ধাতু দুৰ্বল অনুগ্ৰহ কৰি নপঢ়ে যেন আৰু কম ধতুৱা সকলে বিচনাৰ কাষত চৰিয়াটো লবলৈ নাপাঢ়ৰে যেন ৷
কথাখিনি মোৰ নহয় ৷ শ্ৰদ্ধাৰ শিক্ষাগুৰু স্বৰ্গীয় চন্দ্ৰ শৰ্মা চাৰৰ ৷
চাৰ দৰং মহাবিদ্যালয়ৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞান বিভাগৰ মুৰব্বী অধ্যাপক তথা উপাধক্ষ্য আছিল ৷ আমি কেইজন মান ছাত্ৰই তেখেতৰ ওচৰত টিউচন কৰিছিলো, ,৯৪ চনত ৷ চাৰ ১৯৪৮ চনত কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ত এম এছ ছি কৰিছিল আৰু ৫২ চন মানত দৰংমহাবিদ্যালয়ত অধ্যাপক হিচাপে যোগদান কৰিছিল ৷ আমি তেখেতৰ ওচৰত পঢ়াৰ সময়ত বয়স ৭০ ৰ উৰ্ধত ৷ চাৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ বাবে আমি ভুতৰ বিষয়ে শুধিছিলো ৷ চাৰে কৈছিল:
আমি তেতিয়া কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ত, উপাচাৰ্য্য তিনকড়ি গুহ ৷ বৰ কাঢ়া মানুহ ৷ আমাক যিটো হোষ্টেলত থাকিব দিছিল, অসমীয়া আমি ৪ জন আছিলো ৷ দুজন উজনীৰ , মই আৰু আনজন নামনীৰ ৷ আমাৰ হোষ্টেলৰ কাষেদি এটা ৰাষ্টা আছিল ৷ পুৱা গধুলী হাত ভৰি ধুলাৰ সময়ত এজন দেউ সেই ৰাষ্টাৰে মন্দিৰলৈ যায় ৷ সদায় দেখো, সুন্দৰকৈ মাতবোল কৰো ৷ প্ৰায় আপোন হৈ পৰিল ৷
গৰমৰ বন্ধত ঘৰলৈ আহিলো ৷ বিশেষ অসুবিধাৰ বাবে মোৰ যোৱা পলম হল ৷ লগৰ কেইজন গলগৈ ৷ কলিকতা গৈ আগৰ দৰে পঢ়া শুনাত ব্যস্ত হৈ পৰিলো ৷ দেউক প্ৰায় লগ নোপোৱা হলো ৷ এদিন কিবা পৰিক্ষা থকাৰ বাবে সোনকালে চাৰে তিনি বজা মানত উথিলো ৷ হাত মুখ
ধুৱলৈ গৈ দেখো দেউ ৰাস্তাৰে পাৰ হৈ গৈছে ৷ মই মাত দিলো কিন্তু মোলৈ ঘুৰিকে নাচালে ৷ মই তেখেতে নাই শুনা বুলি ৱালৰ কাষলৈ গৈও মাতিলে, কিন্তু সহাৰি নাপালো ৷ বৰ খং উথিল ৷ হাত মুখ ধুই ৰুম পালোহি ৷ লগৰ জন তেতিয়াও উথা নাছিল যদিও খঙতে ভোৰভোৰাই কলো, দেউৰ বৰ বাহাদুৰি হৈছে, ইমান মাতিলো মাত এষাৰ নিদিলে ৷ মোৰ লগৰ জন বিচনাৰ পৰা লুতি খাই পৰিল ৷ মুৰত পানি চতিয়াই দিয়াত হুচ আহিল, হুচত আহিয়েই প্ৰথম প্ৰশ্ন: কোন দেউ, আমি আহি পোৱাৰ দিনাই দেউ ধুকাইছিল, নিজে শ্মশান গৈ আহিছো ৷ তোমাক কবলৈকে পাহৰি আছিলো ৷ এই বাৰ মোৰ বেহুচ হোৱাৰ পাল আছিল ৷ ৷ ৷ ৷ ৷

ভগৱান দৰ্শন

আপুনি বাৰু ভগৱান বিশ্বাস কৰেনে? যদি কৰে ভগৱান দেখিছেনে? ৰঙা কাপোৰৰে মেৰিয়াই থপনাত থোৱা শাস্ত্ৰ ভাগত বা মাটিৰে বা মাৰ্বলৰে নিৰ্মিত মুৰ্ত্তিত ভগৱান আছেনে? নাজানে নহয় জানো? মইও নাজানো কিন্তু বিশ্বাস কৰো, নহয় জানো? বাৰু আহকচোন আজি ভগৱানক দৰ্শন কৰো ৷
ৰ'ব প্ৰথমে আমি ভগৱান শব্দটোৰ অৰ্থ বুজিবলৈ চেষ্টা কৰো ৷
ভ= ভূ বা ভূমি
গ= গগন বা আকাশ
ব= বায়ু
অ= অগ্নি
ন = নীৰ বা পানী
অৰ্থাৎ পৃথিৱী, আকাশ, বায়ু, অগ্নি, আৰু পানী এই প়ঞ্চ তত্বৰে সকলো সৃষ্টি গঠিত হৈছে ৷
সংস্কৃত ভাষাত "ভগ" মানে ঐচৰ্য্য আৰু "ৱান" মানে অধিকাৰি বা স্বামী ৷ অৰ্থাৎ সকলো ঐচ্ৰৰ্য্যৰ অধিকাৰী ভগৱান ৷ এই পঞ্চতত্বৰ অধিকাৰী ভগৱান আৰু এই পঞ্চ তত্বৰে আপোনাৰ মোৰ সকলো জীৱ জড়ৰ দেহ গঠিত ৷
গীতাত স্ৰয়ং শ্ৰীকৃষ্ণই অৰ্জুনক কৈছে
মম য়োনিৰ্মহদ ব্ৰৰ্ক্ষ্ম তশ্মিন গৰ্ভং দধাম্যহম ৷
সম্ভৱঃ সৰ্বভূতানাং ততে ভৱতি ভাৰত ৷৷
অৰ্থাৎ হে অৰ্জুন সমুহ জড় পদাৰ্থৰ সমষ্টিয়েই হ'ল ব্ৰক্ষ্ম আৰু ব্ৰক্ষ্মই হল মোৰ গৰ্ভাধানৰ স্থান ৷ সেই ব্ৰক্ষ্মতেই মই মোৰ বীজ নিক্ষেপ কৰো আৰু তাৰ পৰাই সকলো জীৱই জন্ম লাভ কৰাতো সম্ভৱ হয় ৷
অৰ্থাৎ অজৈৱ যৌগত ভগৱানে বীজ বা জীৱনি শক্তি প্ৰদান কৰে আৰু জীৱৰ সৃষ্টি হয় ৷ বিজ্ঞানেও কৈছে জীৱ আৰু জড়ৰ দেহ একে খিনি মৌলৰেই গঠিত ৷
গীতাত পুনৰ শ্ৰীকৃষ্ণই কৈছে
য়ত প্ৰবৃত্তিৰ্ভূতানাং য়েন সৱমিদং ততম
স্বকৰ্মাণা তমভ্যৰ্চ্য সিদ্ধিং ৱিন্দতি মানৱঃ৷৷
অৰ্থাৎ যাৰ পৰা সকলো প্ৰাণীৰে উৎপত্তি হৈছে , যি জন এই সকলো বস্তুতে ব্যাপি আছে সেই ভগৱানৰ হকে কৰ্মৰ দ্বাৰা সেৱা আগবঢ়ালেহে সিদ্ধি লাভ কৰিব পাৰি ৷
ঈশ্বৰ সৰ্বভূতানাং হৃদ্দেশেহৰ্জুন তিষ্ঠতি ৷
ভ্ৰাময়ন সৰ্বভূতানি য়ন্ত্ৰাৰূহানি মায়ায়া ৷৷
অৰ্থাৎ হে অৰ্জুন ভগৱান প্ৰতিজন জীৱৰে হৃদযত বা আত্মাত বাস কৰে ৷ জড় শক্তিৰ বা মাযাৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত এটা যন্ত্ৰত জীৱক বহুৱাই সিহঁতক ঘুৰাই লৈ ফুৰাইছে ৷
গুৰুজনাই কৈছে " কুক্কুৰ শৃগাল গৰ্ধৱৰো আত্মাৰাম জানিয়া সৱাকো কৰিবা প্ৰণাম" ৷ সৰ্ব ব্যাপি ইশ্বৰ, কেনেকৈ আৱাহন কৰিবা ক'ত বিশৰ্জন কৰিবা? মাধৱ গুৰু জনাই ঘোষাত লিখিছে " নাজানোহো আৱাহন নাজানোহো বিসৰ্জন, পূজা মন্ত্ৰ নাজানোহো কিঞ্চিত, এতেকে পৰমেশ্বৰ দাস ভৈলো চৰনত " ৷

আপুনি যদি ভাবিছে ভগৱানৰ চাৰি খন হাত, দহটা মুৰ আছে, স্বৰ্গত বাস কৰে তেনেহলে আপুনি ভূল কৰিছে ৷ কিয় ভগৱানক চাৰিবেৰৰ মাজত আৱদ্ধ মুৰ্ত্তিত বিছাৰি আছে? প্ৰতিটো জীৱৰ দেহত বিছাৰক, আত্মাত বিছাৰক, বিছাৰি নিশ্চয় পাব ৷ তেঁওৰ পৰা কিয় অলৌকিকতা কামনা কৰিছে? মৃত্যুৰ দুলাৰদলিত থকা জীৱটোৰ দীৰ্ঘায়ু কামনা কৰিছে, পৰিক্ষাত সফল হবলৈ শৰাই দিছে, নিজৰ পাৰ্থিব সুখৰ বাবে ভগৱানে অলৌকিকতাৰে আপোনাৰ কথা শুনি আপোনাৰ সমস্যা শুনি আপোনাক উদ্ধাৰ কৰিব বুলি ভাবিছে? মই পানি একাজলি দি পূজা কৰিছো আৰু আপুনি লিটাৰে লিটাৰে গাখীৰ ধালিছে, কাৰ ইচ্ছা বাৰু ভগৱানে পূৰন কৰিব? ভগৱান ইমান স্বাৰ্থপৰ নে?
এই শুকান মাটিত এটা গছৰ গুটি কেনেকৈ এজোপা গছ হয়? নিৰ্জীৱ পদাৰ্থত জীৱনী শক্তি কেনেকৈ লাভ কৰে? এই বাযু হিছাপে কোন বৈ আছে যি বায়ু নহলে আমি জীয়াই থাকিব নোৱাৰো ৷ পানী হিচাপে কোনে আমাৰ পিয়াহ দুৰ কৰিছে , যাৰ অবিহনে জীৱন অসম্ভৱ ৷ এই সকলো ব্যাপি ভগৱান আছে, প্ৰকৃতিক প্ৰেম কৰক, দেখিব সকলোতে ভগৱান আছে ৷ ৷ ৷ ৷

গণিত আৰু ধৰ্মৰ সমিলমিল

চাৰি যুগ ক্ৰমে সত্য,ত্ৰেতা , দ্বাপৰ আৰু কলি যুগ ৷
চাৰি বৰ্ণ ক্ৰমে ব্ৰাক্ষ্মন, ক্ষত্ৰিয়, বৈশ্য আৰু শূদ্ৰ ৷
চাৰিখন আশ্ৰম ক্ৰমে ব্ৰক্ষ্মচৰ্য্য, গ্ৰাহস্থ্য, বানপ্ৰস্থ আৰু সন্যাস ৷
চাৰি বেদ ক্ৰমে ঋকবেদ , যজুৰ্বেদ, সামবেদ আৰু অথৰ্ববেদ ৷
চাৰি পুৰুষাৰ্থ ক্ৰমে ধৰ্ম, অৰ্থ, কাম আৰু মৌক্ষ ৷

বৰ্তমান বৰাহকল্প চলি আছে, এই কল্পৰ মুঠ বৰ্ষ হ'ল 423000000
এই কল্পৰ চাৰি যুগৰ সমযকাল হল
সত্যযুগ: 1728000
ত্ৰেতাযুগ : 1296000
দ্বাপৰ যুগ: 864000
কলিযুগ: 432000 ( কালপুৰুষ পঞ্জিকাত বৰ্ষৰ হিচাপটো পাব)
বাৰু এতিয়া সংখ্যাবোৰ যোগ কৰো আহকচোন:
বৰাহকল্প 423000000 = (4+2+3= 9)
সত্য যুগ 1728000 = (1+7+2+8=18 = 1+8 = 9)
ত্ৰেতাযুগ 1296000 = (1+2+9+6= 18 = 1+8 = 9)
দ্বাপৰযুগ 864000 = (8+6+4= 18 =1+8 = 9)
কলিযুগ 432000 = (4+3+2 = 9)
বাৰু এতিয়া কলি যুগৰ বৰ্ষৰে সত্যযুগক হৰণ কৰক
1728000 / 432000 = 4
কলি যুগৰ বৰ্ষৰে ত্ৰেতাযুগক হৰণ কৰক
1296000 / 432000 = 3
কলিযুগৰ বৰ্ষৰে দ্বাপৰক হৰন কৰক
864000 / 432000 = 2
আৰু কলি কালৰ বৰ্ষত কলিকালৰে হৰণ কৰক
432000 / 432000 =1
সত্যযুগত ধৰ্মৰ চাৰিটা খুটি বা ধৰ্ম নামৰ গৰুজনীৰ 4 টা ভৰি আছিল বুলি ভাগৱতত লিখা আছে, ত্ৰেতাত 3 টা হল, দ্বাপৰত 2 টা আৰু কলিকালত 1 টা ভৰিত ধৰ্ম টিকি আছে বুলি উল্লেখ আছে ৷
সেই মতে সত্যযুগত বিষ্ণুৱে 4 টা অৱতাৰ লৈছিল ক্ৰমে মৎস্য কুৰ্ম , বৰাহ আৰু নৰসিংহ ত্ৰেতাযুগত 3 টা অৱতাৰ ক্ৰমে বামন, পৰশুৰাম আৰু ৰাম
দ্বাপৰ যুগত 2 টা অৱতাৰ ক্ৰমে কৃষ্ণ আৰু বলোৰাম বা হলিৰাম
কলিযুগত 1 টা অৱতাৰ কল্কি অৱতাৰ
অলপ গণিত আৰু ধৰ্মৰ সমিলমিল চিন্তা কৰিছো ৷ কি লুকাই আছে বাৰু নে কেৱল কাকতলিয়

ল' ৰালী

সুমধুৰ কি সেই দিন আছিল
আইৰ কোলা পিতাইৰ বোকোচা ৷
মাটি বালিৰে ঘৰ সজা
লুকা ভাকু
কইনা দৰা ৷
আকৈ বাকৈ
আইচ বাইছ
,,,,,,,ধপ্পা ৷
অলং দলং কৰিছে ৰজা ৰানী আহিছে ৷
ৰঙা নীলা চিলা
বাহ বাহ
বৰলৰ টোপ, নলৰ পুঙা
লাগ বুলিলেই খুচুৰা পইচাৰ বাহৰ চুঙা ৷
ক'ত গল মোৰ ৰঙা জীঞা
বটলত ভৰাই থোৱা জোনাকী পৰুৱা ৷
সাচতীয়া বিৰিং গুটি
বেগত ভৰাই বাটলুগুটি
আম জাম লিচুলৈ ফৰমুটি ৷
কাবাদি কাবাদি কাবাদি কাবাদি
ৰুমাল চুৰি
ঘৰিয়াল পানি
উথা বহা
চকু বান্ধী টেকেলী ভাঙা ৷
বল আমাৰ ৰাবাব টেঙা ৷
আজি মাথো সোঁৱৰণী
জীৱনৰ আলিত পাক এটা মাৰি ঘুৰি যাব পৰা হলে
উভতি গৈ আকোঁৱালী ললো হয় ল'ৰালী ৷ ৷ ৷ ৷ ৷

মা

কি যে সুদিন আছিল
আইৰ কোলা, পিতাইৰ বোকোচা ৷
নাছিল কোনো উপাৰ্জনৰ কথা
ভৱিষ্যতৰ সপোন ৷
এতিয়া মাথো অহা কালিৰ বাবে চিন্তা
আধৰুৱা সপোনৰ পিছত দৌৰাৰ প্ৰতিযোগিতা ৷
উভতি চাই দেখো অকলসৰীয়া
আগত সপোন, দুৰৈত আপোন ৷
লক্ষ্যৰ সন্ধানত মাথো আগুৱাই গলো
কিয় বাৰু আমি ডাঙৰ হলো ৷
দিনৰ দিনতো বোজা কঢ়িয়াই যেতিয়া ঘৰলৈ ওভতো
দেউতাই সুধে কিমান উপাৰ্জন কৰিলো
পত্নীয়ে সুধে ভৱিষ্যতলে কিমান সাঁচিলো
লৰাই সুধে সিহঁতলে কি আনিলো
মাথো দুচকুলৈ চাই আইয়ে সুধে
দিনত মই কিবা খালো নে নাখালো ৷ ৷ ৷ ৷ ৷ ৷