ভূতৰ কথা

ভূতৰ কথা কম, যি সকলৰ ধাতু দুৰ্বল অনুগ্ৰহ কৰি নপঢ়ে যেন আৰু কম ধতুৱা সকলে বিচনাৰ কাষত চৰিয়াটো লবলৈ নাপাঢ়ৰে যেন ৷
কথাখিনি মোৰ নহয় ৷ শ্ৰদ্ধাৰ শিক্ষাগুৰু স্বৰ্গীয় চন্দ্ৰ শৰ্মা চাৰৰ ৷
চাৰ দৰং মহাবিদ্যালয়ৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞান বিভাগৰ মুৰব্বী অধ্যাপক তথা উপাধক্ষ্য আছিল ৷ আমি কেইজন মান ছাত্ৰই তেখেতৰ ওচৰত টিউচন কৰিছিলো, ,৯৪ চনত ৷ চাৰ ১৯৪৮ চনত কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ত এম এছ ছি কৰিছিল আৰু ৫২ চন মানত দৰংমহাবিদ্যালয়ত অধ্যাপক হিচাপে যোগদান কৰিছিল ৷ আমি তেখেতৰ ওচৰত পঢ়াৰ সময়ত বয়স ৭০ ৰ উৰ্ধত ৷ চাৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ বাবে আমি ভুতৰ বিষয়ে শুধিছিলো ৷ চাৰে কৈছিল:
আমি তেতিয়া কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ত, উপাচাৰ্য্য তিনকড়ি গুহ ৷ বৰ কাঢ়া মানুহ ৷ আমাক যিটো হোষ্টেলত থাকিব দিছিল, অসমীয়া আমি ৪ জন আছিলো ৷ দুজন উজনীৰ , মই আৰু আনজন নামনীৰ ৷ আমাৰ হোষ্টেলৰ কাষেদি এটা ৰাষ্টা আছিল ৷ পুৱা গধুলী হাত ভৰি ধুলাৰ সময়ত এজন দেউ সেই ৰাষ্টাৰে মন্দিৰলৈ যায় ৷ সদায় দেখো, সুন্দৰকৈ মাতবোল কৰো ৷ প্ৰায় আপোন হৈ পৰিল ৷
গৰমৰ বন্ধত ঘৰলৈ আহিলো ৷ বিশেষ অসুবিধাৰ বাবে মোৰ যোৱা পলম হল ৷ লগৰ কেইজন গলগৈ ৷ কলিকতা গৈ আগৰ দৰে পঢ়া শুনাত ব্যস্ত হৈ পৰিলো ৷ দেউক প্ৰায় লগ নোপোৱা হলো ৷ এদিন কিবা পৰিক্ষা থকাৰ বাবে সোনকালে চাৰে তিনি বজা মানত উথিলো ৷ হাত মুখ
ধুৱলৈ গৈ দেখো দেউ ৰাস্তাৰে পাৰ হৈ গৈছে ৷ মই মাত দিলো কিন্তু মোলৈ ঘুৰিকে নাচালে ৷ মই তেখেতে নাই শুনা বুলি ৱালৰ কাষলৈ গৈও মাতিলে, কিন্তু সহাৰি নাপালো ৷ বৰ খং উথিল ৷ হাত মুখ ধুই ৰুম পালোহি ৷ লগৰ জন তেতিয়াও উথা নাছিল যদিও খঙতে ভোৰভোৰাই কলো, দেউৰ বৰ বাহাদুৰি হৈছে, ইমান মাতিলো মাত এষাৰ নিদিলে ৷ মোৰ লগৰ জন বিচনাৰ পৰা লুতি খাই পৰিল ৷ মুৰত পানি চতিয়াই দিয়াত হুচ আহিল, হুচত আহিয়েই প্ৰথম প্ৰশ্ন: কোন দেউ, আমি আহি পোৱাৰ দিনাই দেউ ধুকাইছিল, নিজে শ্মশান গৈ আহিছো ৷ তোমাক কবলৈকে পাহৰি আছিলো ৷ এই বাৰ মোৰ বেহুচ হোৱাৰ পাল আছিল ৷ ৷ ৷ ৷ ৷