সেউজীয়াৰ অপেক্ষাত (poem)

সেউজীয়াৰ অপেক্ষাত
@Debajit Saikia
এদিন সেউজীয়া বিছাৰি
এখন অৰন্যত প্ৰবেশ কৰিছিলো
আৰু হেৰুৱাই পেলাইছিলো নিজকে
সেউজীয়াৰ আঁৰত ...........
পিছে সেই অৰন্যত
জুৰাবলে মোৰ বাবে ছাঁ নাচিল
আছিল মাথোন
এটা এন্ধাৰত হেৰাই যোৱা বাট
মই খোজ দিবলৈ .......
শীতৰ শেষৰ পৰা
গ্ৰীষ্মৰ প্ৰখৰ ৰদলৈ
মাথো আগুৱাই গলো ......
সেই অপেক্ষাৰ শেষত বসন্ত নাচিল
আছিল মাথো উশাহ আৰু জীৱনৰ বিচ্ছেদৰ একুৰা জুই
চেঁচা পৰা মৰমে লঠঙা কৰিলে বুকু
ধুমুহাত ভাঙিল সপোন
কাঁইটিয়া বননিত বাগৰি এতিয়া
অপেক্ষা মাথো অন্তিন ক্ষন.
আশাৰ কলি নুফুলি শুকাল
জোনাকো নজ্বলি নুমাল
তথাপি বাট চাম
সেউজীয়া তোমালে
আবেগৰ এপাহি ৰজনিগন্ধা বিছাৰি তোমাৰ পৰা
মোৰ বুকুত গুজি দিবানে
যৌৱনৰ এই বিয়লি বেলা
এবাৰ হলেও
মনত সানিবলে সেউজীয়াৰ বোল?
যদি নোৱাৰা
তোমাৰ হৃদয়ৰ সঠিক ঠিকনাটোকে দিবা
লিখি থৈ যাবলৈ
তোমাৰ নামত
মোৰ জীৱনে তোমালে বুলি
অতদিনে সাচি ৰখা
অনুৰাগ অভিমান অনুভুতি মৰম ভালপোৱাবোৰ
জাৰজ সপোনবোৰে মোৰ কান্দিলে
তুমি নাহাহিবা ৷
মৃত্যুমুখী ইচ্চাক
শেষ বাৰলৈ দুৰনিত ৰৈ হলেও এবাৰ চাবলৈ আহিবা
হুমুনিয়া বোৰে কোৱা কথাবোৰ যদি পাৰা শুনিবা
সেউজীয়া বিছাৰি বলিয়া হোৱা
জীৱনটোৰ পৰা আতৰি গলেও
যোৱাৰ পৰত
এবাৰ সাবটি
মোৰ হৃদয়খন ঘুৰাই দি যাবা ৷