তিতা সত্য ........

তিতা সত্য ........
দিন জোৰা পৰিশ্ৰমৰ অন্তত
ভাগৰুৱা উভতো
বিশ্ৰামৰ বাবেই ঘৰখন নে
আৰু কিবা বিছাৰো ?
পৰিশ্ৰমৰ মুল্য কি
মাহৰ শেষৰ কেইটামান টকা নে
উপাৰ্জনৰ বাবেই বিসৰ্জন দিছো দেহা ৷
আজিলৈ নুবুজিলো
কৰ্মৰ বাবেই জীয়াই আছো নে
জীয়াই থাকিবলৈকে কৰ্ম কৰি আছো ৷
সৰুতে সকলোৱেই সুধিছিল
ডাঙৰ হৈ কি কৰিবা
উত্তৰ ডাঙৰহৈ বিচাৰি পালো
আকৌ শিশু হব বিচাৰো ৷
দেউতাৰ ধনেই ভাল আচিল
সকলো সপোন সেই টকাৰে কিনিব পাইছিল ৷
নিজৰ ঘটনৰে টো মাথো প্ৰযোজন পুৰ হয় ৷
ভৰি থকা জেপৰে মানুহ চিনিলো ৷
খালি পকেটৰে থাকি আপোন কোন বুজিলো ৷
এই পৃথিৱীত ইচ্চা নাথাকিলেও হাহিব লাগে
কেনে আছা সুধিলে
মিছাকৈয়ে ভালে আছো বুলি কব লাগে ৷
জীৱনৰ নাট ঘৰ এই খন
সকলোৱেই এজন অভিনেতা হব লাগে ৷
ইয়াত জ্বলাবলৈ চলাই নালাগে,
ইৰ্শাৰে ইযাত মানুহ জ্বলে ৷
মন্দিৰত গৈ শিকিলো
শিলৰ মুৰ্তিক মনাবলৈ ইয়াত ফুলৰ বলি দিয়া হয় ৷
দোষ নিবাৰন কৰিব গৈ
আৰু এটা দোষ কৰি অহা হয় ৷
বিজ্ঞানীয়ে মংগল গ্ৰহত জীৱন আচেনে পৰীক্ষা কৰিছে
কিন্তু জীৱনত মংগল আচেনে কোনোৱেই নাজানে
নিদ্ৰা আৰু মৃত্যুৰ মাজত কি পাৰ্থক্য আচে
কবিয়ে কি সুন্দৰ কৈছে
নিদ্ৰা আধা মৃত্যু
আৰু মৃত্যু
পুৰ্ণ নিদ্ৰা ৷
জীৱনটো নিজৰ মতেই চলি থাকে
আনৰ সহায়তটো মৃতদেহ উঠে ৷
পুৱা হয় সন্ধ্যা হয়, দিন বোৰ গৈ থাকে ৷
নিজে কান্দি আনক হহুৱা হয় ৷
হাহিৰে চকুলো ধাকি জীয়াই থকা হয় ৷
কি আচৰিত প্ৰকৃতিৰ নিয়ম
জীয়া মানুহ পানীত ডুবে
মৃতদেহ পানীত উপঙে ৷
কি আচৰিত জীৱন
প্ৰতিদিনেই জীৱনৰ যাত্ৰা কিন্তু
যাত্ৰা কলৈ কোনেও নাজানে ৷

(ৱাটচ আপৰ এটা কথা কবিতাৰ আলমত )