সোঁৱৰণী

সোঁৱৰণী এখিলা কাগজৰ দৰে
লুটিয়াই গলেই সৰি পৰে স্মৃতিৰ পাপৰি
এৰি অহা প্ৰতিটো দিনৰ
প্ৰতিটো ক্ষনৰ ৷ ৷ ৷ ৷ ৷
কি যে সুমধুৰ আছিল উমাল মৰম
স্নেহাসিক্ত প্ৰতিটো পুৱা ,
জোনাক সনা কামনাৰে ভৰা সেই উজাগৰি নিশা ,
পাইও আৰু পাবলৈ কিমান যে হেপাঁহ ৷
এতিয়া পিছে হুমুনিয়াহ ৷ ৷ ৷
যদিও তুমি বুকুৰ কাষত
তথাপিও এনে কিয় লাগে যেন হাতেৰে ধুকি নোপোৱা দুৰৈত
মোৰ বাবে তুমি তোমাৰ বাবে ৰৈ আছো মই ৷ ৷ ৷
মিলনৰ ক্ষন গনি পাৰ কৰিছো সময় ৷ ৷ ৷
কাহানিবা জুৰ পৰে হিয়া
এজাক বাৰিষাই ধুৱাব আহি ধুলিয়ৰি বুকুৰ বেদনা ৷ ৷
ফাগুনে উতলা কৰা মনত জগাবহি আহি
বসন্তৰ নতুন প্ৰেৰনা ৷
আবেগৰে আদৰিম
হেৰুৱা দিনৰ ঠিকনা ৷
তোমাৰ বুকুত মুৰ গুজি যেন পাহৰি পেলাম দুখৰ বন্যা ৷
সাৱতি লম দুহাতে অশ্ৰু সিক্ত নয়নে
উচুপি তোমাৰ বুকুত হেৰুৱাই নিজকে ৷ ৷ ৷ ৷
স্পৰ্ষৰে উজাৰিদিম
বুকুৰ সমস্ত ভালপোৱা ৷
অপেক্ষা এতিয়াও মাথো অপেক্ষা ৷ ৷ ৷ ৷ ৷ ৷ ৷ ৷ ৷ ৷ ৷