তাহানিৰ মোৰ স্কুলীয়া দিন

তাহানিৰ মোৰ স্কুলীয়া দিন আৰু আজি মোৰ ছোৱালীৰ স্কুলীয়া দিন

প্ৰায় 6 বছৰ মান বয়সলৈকে মাটি বালিৰে কোৰোকাত সমনীয়াৰ লগত ভাত
দালী খেলা, লুকা চুৰি, ৰবাব টেঙাৰ ফুটবল খেলি পাৰ হোৱাৰ পাচত এদিন
দেউতাই চাইকেলত বহাই স্কুল এখনলৈ লৈ গল ৷ কুমাৰ গাঁও নিম্ন বুনিয়াদি
বিদ্যালয় ৷ প্ৰধান শিক্ষক জনে কিবা কিবি সুধিলে ৷ মইও বিনদাচ উত্তৰ দিলো ৷
তেঁও কলে যে ইয়াক দ্বিতীয় শ্ৰেনীতে নাম লগাই দিও ৷ প্ৰথম শ্ৰেণী পঢ়া নহলেই ৷
ঘৰত মায়েই যি অলপ চাই দিলে ৷ পিছদিনা স্কুলৰ নীলা হাফ পেন্ট বগা চোলাটো
পিন্ধি গগন ফালি কান্দিছিলো ৷ মা মই স্কুল নাযাও অ বুলি ৷ দুপিটন খাই চকু
মোহাৰী দেউতাৰ চাইকেলৰ কেৰিয়াৰত বহি স্কুল পালোগৈ ৷ যাঁওতে সমনীয়া
কেইটাই খেলি থকা দেখি কম দুখ লাগিছিল নে? স্কুলৰ ছুটিৰ বেলটোৰ প্ৰতি
কিবা আচৰিত ভাললগা আছিল ৷ লগত লগত কিতাপ মাটিৰ পেঞ্চিল চিলথ
বেগত ভৰাই ঘৰলৈ দৌৰ মাৰো ৷ বাটত সমনীয়াৰ সৈত্যে খেলি ধুলি আহোতে
এক কিলোমিটাৰ ৰাষ্টা দুঘন্টা লাগে ৷ ঘৰ আহি পাই বেগ দলিয়াই ভাত কেইটামান
নাকে মুখে গুজি আকৌ খেলিবলৈ দৌৰি যাও ৷ সন্ধীয়া মাৰ আচাৰিৰ ভয়
নোখোৱালৈকে খেলো আৰু হাত ভৰি ধুই " তুমি চিত্ত বৃত্তি মোৰ" গাই লেমটো
জ্বলাই জুহালতে মাৰ কাষত বস্তাত বহি নেঁওতা মুখস্ত কৰো ৷ মোৰ নেঁওতা
পঢ়াৰ শব্দ বা এক প্ৰকাৰৰ চিঞৰ গাঁওৰ সিটো মোৰ পাইগৈ ৷ মাজে মাজে
মনে মনে পঢ়ো যাতে গাঁওৰ লগৰ কেইটাই কি চিঞৰি পঢ়িছে শুনা পাও ৷ লগে
লগে চলে চিঞৰি পঢ়াৰ কম্পিডিচন " নিচিনো প্ৰভু কত আছা তুমি আমি এটা সৰু লৰা " বা
শুৱনী আমাৰ গাঁও খনি অতি " ৷ সেই সময়ত আমি বেয়া পোৱা মানুহ জন আছিল
বেনুধৰ শৰ্মা, কাৰন তেঁও লিখা নেঁওতা খন মুখষ্ট কৰি কৰি আৰু মুখষ্ট দিব
নোৱাৰিলে ঘৰত আৰু স্কুলৰ মৌখিকত কম মাৰ খাওঁ নে? কিবা এটা পাঠ
পঢ়িবলৈ ললেই মায়ে কয় খৰচি মাৰি পঢ়, মই মাজৰ পৰা ধৰিম ৷ ফলত দাড়ি
কমালৈকে চকু ফুৰাও ৷ কৰ্ম অভিজ্ঞতাৰ বাবে কম কাগজৰ ঠোঙা, বিচনী, পাচি
খৰাহী বনালোনে? খেলা ধুলাৰ মাজৰে কেতিয়া কিতাপৰ কথা শিকি পেলালে
গমকে নাপালো ৷ কিন্তু যি শিকিলো আনন্দৰে শিকিলো ৷

বাৰু এতিয়া আহো মোৰ ছোৱালীৰ স্কুলীয়া কালৰ কথালৈ ৷ তাইৰ বযস ঢেৰ কি
দুই হওঁতেই সকলোৱে মোক প্লে গ্ৰুপত নাম লগাই দিবলৈ বুজনি দিব ধৰিলে ৷
নহলে পিছত এডমিশ্চন নাপাব, অন্যৰ লগত কমপিট কৰিব নোৱাৰিব ইত্যাদি
ইত্যাদি ৷ ফলত বোকা মাটি খেলা বয়সত তাইৰ ওজনতকৈও গধুৰ বেগ এটা
বান্ধি স্কুললৈ পঠিয়ালো ৷ লাহে লাহে আৰম্ভ হল মিচ সকলৰ হম ৱৰ্কৰ কাম ৷
আবেলি খেলাৰ সময়ত চোটা ভিম চোৱাৰ আশাত হোমৱৰ্কৰ কামত ব্যস্ত হৈ
পৰিল সোনোৱালী শৈশৱ ৷ নেঁওতা নোহোৱা হল ফলত সাতে পাচে কিমান
বহীত আচঁ পাৰি কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিব ধৰিলে ৷ খৰচি মাৰি পঢ়াৰ পৰিবৰ্তে
মিচে পঢ়োৱা ইম্পৰ্টেন্ট বোৰহে গুৰুত্ব দি পঢিব ধৰিলে ৷ মৌখিক নোহোৱা
হল ৷ চিলট মাটি পেঞ্চিলৰ সলনি কাঠ পেঞ্চিল কলম ধৰিলে ৷ মুঠতে শিক্ষাৰ
নামত বোজা কঢ়িওৱা , নিৰশ চাৰি বেৰৰ মাজত , মিছৰ ৰঙা চকুৰ পাকত পাৰ কৰা
এটা ব্যস্ত শৈশৱ ৷ হয়তো শিশুৰ শৈশৱ কাঢ়ি নিয়া এইয়াই আধুনিক শিক্ষা
পদ্ধতি ৷