Wednesday 25 October 2017

মৰ্ণিং ৱাক উইথ সঞ্জীৱ কুমাৰ


ৰ'ব ৷ সঞ্জীৱ কুমাৰ বুলি কওঁতে সাউতকৈ আপুনি আকৌ শ্বোলেৰ হাত কটা ঠাকুৰলৈ মনত পেলাই নিদিব ৷ এই জন সঞ্জীৱ কুমাৰ অকন মান বেলেগ , ক'বলৈ গ'লে ব্লু বাৰ্ড , মানে বিয়া পতাৰ পিছতো নিজৰ নামত কুমাৰ লিখি চিৰকুমাৰৰ দৰে ইম্প্ৰেশ্বন জমাই চিৰ দিন চেনি দিয়া খোৱাত বিস্বাসী স়ঞ্জীৱ কুমাৰ ৷ মোৰ ঘৰৰ একেবাৰে কাষতে ঘৰ ভাড়া কৰি আছে ৷ মৰমতে আমি বোৰে চঞ্জু দা বুলি মাতো ৷
চঞ্জু দা, মানুহজনৰ বয়স ৫০ৰ উৰ্দ্ধত,
শীৰ্নকায় চেহেৰাটোৰ সৈতে বীৰৰ দৰে বুকু
ফিন্দাই,কপালত ৰঙা ফোট লৈ, কলা চচমা,
জিনচ কুৰ্টা যোৰ পিন্ধি মটৰচাইকেল
চলাই যেতিয়া আপোনাৰ কাষেদি পাৰহৈ
যাব,আপুনি "পাম যোৱা সঞ্জয় দত্ত" বুলি নকৈ নাহাঁহি পাৰেনে?
চঞ্জু দাই আচলতে যৌৱনত ছোৱালীতকৈ সঞ্জয় দত্তৰ চিনেমা বেচিকৈ চালে আৰু দীঘলকৈ চুলি ৰাখি এখন কানত ফুলি পিন্ধি পিচফালৰ পৰা এক প্ৰকাৰ জিনচ পিন্ধা সুন্দৰ ছোৱালীয়ে হৈয়ে পৰিল ।
আপুনি চাগৈ ভাবিছে মই তেওঁৰ বিষয়ে কিয় ইমান বৰ্ণনা দি আছো । আছে কথা আছে ।চঞ্জুদাই এটা সময়ত মোৰ অনিচ্ছা স্বত্তেও বডি
বনাবলে কম লোহা সোপা দাঙিব দিছিলে নে ।আজি বোলে ৫ পাউন্ড কালিলৈ বোলে ৭ পাউন্ড । পাউন্ড হে বাঢ়িল , শৰীৰৰ কিন্ত মঙহ এপোৱাও নাবাঢ়িল ।
মই বোলো ইশ্বৰৰ ইচ্ছা চঞ্জুদা বহুত হ'ল আৰু মোৰ দাৰা নহ'ব । বাবাৰ প্রসাদকণ নাকে মুখে এৰি দি কলে তঁহত বোৰ একেবাৰে হেল্থ কনচিয়াচ নহয় । মোক চা এই বয়সতো মই কিমান ফিট । এই বুলি টেকটেকিয়া নীলা চাৰ্টটো খুলি দি দীঘলকৈ উশাহ ভিতৰলৈ টানি মুখখন বন্ধ কৰি যিহে এটা পজ দিলে গাঁতত সোমাই থকা পেটতো আমাৰ ফালে বেলুনটোৰ দৰে বাঢ়ি আহিল লগতে বিপৰিত দিশৰ পৰা এটা প্ৰকান্ড গোন্ধযুক্ত
শব্দ ।
বচ সেইযে চঞ্জুদাৰ জিম এৰিলো আজিলৈকে আৰু ডাম্বেল দাঙি পোৱা নাই । মাজে মাজে ফেচবুকত দেখো, পডিয়ামত ভেজা দি যেন তেন ঠিয় হৈ থকা প্ৰফাইল পিকচাৰ দিয়া আছে ৷ মানুহটো সলনি হোৱা নাই, চাৰ্ট, চেহেৰা, কানফুলি একেই আছে ৷
বিয়াৰ পিচত চঞ্জুদাই প্ৰায় মোৰ লগ এৰিয়েই পেলালে, পিচে হঠাৎ যোৱা এসপ্তাহ মানৰ পৰা আকৌ আহি লম্ভিলহি । এইবাৰ প্ৰাতঃভ্ৰমন মানে মৰ্নিংৱাক । শ্ৰীমতীৰ আগত প্ৰাতঃভ্ৰমনৰ যিমান খিনি উপকাৰৰ কথা বখানিলে, মোৰ বাহিৰে পৃথিৱীৰ সকলোকে জ্ঞানী বুলি ভবা, মোৰ সুখৰ চকুচৰহা শ্ৰীমতীয়ে চঞ্জুদাৰ কথা শুনি পিছ দিনাই গৈ বগা হাফ পেন্ট আৰু বগা কাপোৰৰ জোটা এযোৰ কিনি আনিলেগৈ ।
আৰু চঞ্জুদা, বেটাই কাউৰী মৰ্নিংতে আহি হাজিৰ। মোক বিচনাতে বিদায় দি শ্ৰীমতীয়ে ফষ্টি মাৰি শুই থাকিল । প্ৰথমতে চঞ্জুদাই লাহে লাহেই খোজ দিছিল, পিচে পুৰিয়াকন খাই চাৰ্জ হোৱাৰ পিচতেই যি বেগ দিলে মই এক প্ৰকাৰ দৌৰিবলৈ বাধ্য হলো ।এবাৰ চঞ্জুদা আগবাঢ়ে এবাৰ মই । পিছে পুৰিয়াৰ নিচা কমি অহাৰ ফলত শেষলৈ চঞ্জুদাৰ খোজৰ অবস্থা বহু বছৰ পিছত গোহালীৰ পৰা ওলায় অহা যাৰ্চি গৰু জনীৰ খোজৰ দৰে অত এটা তত এটা হ'বলৈ ধৰিলে ৷ তথাপি আত্মসন্মান বুলিওতো এটা বস্তু আছে চঞ্জুদাই হাৰ নামানিলে ৷
মইও বোলো খুৱ মোৰ বডিৰ কথা কোৱা বেটাক আজি এসেকা দি হে এৰিম ৷ এনেদৰে কিছু দুৰ যোৱাৰ পিছত বাটত বন্দিতা গগৈবৰুৱা বাইদেউক ভটুৱা চাৰিঠেঙিয়া এটাক ডিঙিত নাৰিকল ৰচীৰে বান্ধি চোচৰাই আহ ইয়াত কৰ আহ, আহ ইয়াত কৰ আহ কৈ টানি থকা দেখা পালো ৷ ভটুৱাক টানিলেও ভটুৱাই বিজয়া বাইদেউৰ ঘৰৰ পদুলি এৰি নহা হ'ল ৷ এনেতে মই গৈ পালো, বন্দিতা বাইদেউৱে বোলে বৰুৱা গুৱাহাটি গ'ল সেয়ে মইয়েই ডনক ফুৰাব লৈ আহিলো ৷ বিজয়া বাইদেউৰ ঘৰৰ পদুলি আগৰ পৰা ডন কিয় আতৰিব নোখোজে সেইটোহে অলপ চিন্তাৰ বিষয় বুলি বন্দিতা বাইদেউৰ মনত ইনজেকচনটো দি অলপ ভাবিবচোন বুলি কৈ মইও আগবাঢ়িলো ৷
দেখিলো চঞ্জুদা ভালেমান দুৰ আগবাঢ়িল ৷ অলপ আগত গৈ দেখো দেখা পালো কমেও ১৫ জন মান মানুহে হাত এবাৰ তললৈ এবাৰ ওপৰলৈ কৰি খুব জোৰে জোৰে হাঁহি আছে। ওচৰলৈ যাব অলপ ভয়ো লাগিল ৷ তথাপি দুৰৈৰ পৰা মন কৰি প্ৰণিতা বাইদেউক দেখা পালো ৷ যি কি নহওক প্ৰণিতা বাইদেউৰ ডিঙি বেকা ডিপিৰ কাৰনটো আজি গম পালো । সিৰিক কৈ মাৰিছিল চাগৈ ৷
আৰু অলপ আগত দুজনমানে ৰাষ্টাৰ দাঁতিৰ চাহ বিস্কুট খাই ডায়েবেটিছ ৰোগ উপষমৰ সুন্দৰ বত্তৃতা দি থকাও শুনা পালো । মাতটো শুনি পিছফালৰ পৰা বৰুৱা আৰু কাকতি দা যেন লাগিল ৷ পিছে বৰুৱাক দেখি ভয়তে মাত নিদিলো ৷
ইতিমধ্যে ভৰি কেইটাই কিমান দুৰ পোৱালেগৈ নাজানো কিন্ত হঠাৎ "চকীয়া বচোৱা" বুলি চিঞৰ এটা শুনিলো ৷ ইফালে সিফালে চাই দেখো ভাদ মহিয়া মালিকৰ হাতৰ এৰাল এৰি প্ৰেমিকা বিছাৰি দৌৰ মৰা চাৰিঠেঙিয়া এটা আৰু ৰাষ্টাৰ এপাল একে প্ৰজাতিৰ চাৰিঠেঙিয়াই চঞ্জুদালৈ চোঁচা লৈছে ৷ মই বাটলু গুটি বিচাৰো মানে চঞ্জু দা একে জাঁপে ৰেল ক্ৰচিংৰ লোহাডালত উঠি দিলে । চঞ্জুদাৰ চাৰিও ফালে তলত এটা দুটাকৈ এপাল মান গোট খালে ৷
মই বোলো পাৰিলে বখলিয়াইয়ে পেলাওক, এইটোৱে সুযোগ , খুব বডি বনোৱা আৰু মৰ্ণিং ৱাকৰ গুন গাইছিলে নহয়, বেটা চঞ্জুৱে পাওক মজা, মই নেদেখা ভাও ধৰি ঘুৰি দিলো, পিচে খোজ দিবলৈ চাও ভৰি লৰ চৰেই নকৰেই । লগালো শ্ৰীমতীলৈ ফোন বোলো মোৰ ভৰি দুখন বেহুছ হৈ গল স্কুটি খন লৈ সোনকালে আহা …

No comments:

Post a Comment