আকৌ কুৰুক্ষেত্ৰ খণ্ড ৭

সন্ধিয়া লগাৰ লগে লগে স্কুলৰ মুকলি অডিটৰিয়ামত ইতিমধ্যে দুই এজনকৈ আহি পাৰি থোৱা তিৰ্পালত বহিছিল হে৷ কাওবয় কেপ , বাৰ্মুডা পেন্ট আৰু কলা টিচাৰ্ট পৰিহিত ডাইৰেক্টৰ ভাস্কৰ দাস আহি গপাগপ কাঠৰ চকীখনত বহি দিলেহি ৷ সকলোৰে লক্ষ ভাস্কৰৰ হাতত থকা কাগজখনলৈ৷ মনত উচপিচ ডাইৰেক্টৰ মহাজনে কাক বা কি ৰ'ল দিয়ে৷ সকলোৱে ভাস্কৰ বহি থকা চকীৰ চাৰিওফালে মেট্ৰিক পৰীক্ষাৰ ৰিজাল্টচিট চাবলৈ অহা ছাত্ৰ ছাত্ৰীৰ দৰে জুম বান্ধি ধৰিলেহি৷ ভাস্কৰে বোলে এতিয়ালৈ কাকো ৰ'ল দিয়া নাই৷ মই দুদিনমান সকলোকে নিৰিক্ষন কৰি লৈহে ৰ'ল ভাগ বতৰা কৰিম৷ আপোনালোক নিজৰ নিজৰ ঠাইত বহকগৈছোন৷

এনেতে ভাস্কৰৰ একেবাৰে কাষতে ঠিয় হৈ থকা উত্তৰা শৰ্মাই হাতৰ টিপতে তামোল এখন ভাস্কৰক দি বোলে মোৰ ননদজনীয়ে তোমাৰ কথা কৈয়েই থাকে নহয়৷

ভাস্কৰে ইফালে সিফালে ঘৈনীযেক ওচৰত আছে নেকি চাই হাঁহি এটা মাৰি বোলে কি কয় বৌ?

উত্তৰাঃ- ই তোমাৰ কথা আমাৰ ঘৰত টিভিটো খুলিলেই ওলায় বোলে ভাস্কৰদাৰ ভিচিডিবোৰ চাই ইমান ভাল লাগে৷ ভাস্কৰদাই চিনেমা বনোৱা হয় খাটাং অস্কাৰ পালে হয়৷

ভাস্কৰে মুখত থকা তামোলৰ পিকখিনি সাউতকৈ গিলি বোলে আপুনি নাটকত পাৰ্ট ল'বলৈ নাম দিছেনে? উত্তৰা শৰ্মাই বোলে দিছো দিছো, স্কুলত থাকোতে যে কিমান নাটক কৰিলো৷ তোমাৰ ভিনদেউক সেই নাটক কৰোতেহে লগ পোৱা৷ ডায়লগ এটা কৈ অলপ দেখাও চাবা নেকি? ভাস্কৰে বোলে এতিয়াই নালাগে, মই কাষ্টিংখিনি মানুহবোৰ চাই মেলি কৰি লও৷

এনেতে জেউৰা খৰি এডাল হাতত লৈ "ঐৰে পাপিষ্ঠ" বুলি চিঞৰি চিঞৰি হিমাংশু ভাগৱতি ভাস্কৰৰ ফালে চোঁচা মাৰি আহিল৷

ভাস্কৰে উত্তৰা শৰ্মাৰ গিৰিয়েক আহিছে বুলি একে জাপে বহি থকা চকীৰ ওপৰত জাপ মাৰি উঠিল৷

জেউৰাদালৰে মাটিত দুকোব মাৰি পুনৰ কান্ধত গদাৰ দৰে লৈ এখোজ আগুৱাই দুখোজ পিচুৱাই খঙত দাঁত মুখ কৰচি কঁপি কঁপি ভাস্কৰলৈ আঙুলী টোৱাই হিমাংশুৱে বোলে

ঐৰে পাপিষ্ঠ...নৰাধম ভীম দুষ্ট দুৰাচাৰ
যদি পাৰ ৰক্ষা কৰহ তুহো হামাৰ গদাৰ প্ৰহাৰ৷৷
আজি যুদ্ধে তোহাৰ নাহিকে নিষ্টাৰ৷
তোহাক মাৰিয়া আজি হামু কৰিব সৎকাৰ

.......হু ...হু ....হাঃ ....হাঃ.... হাঃ... হাঃ.... হাঃ

...কেনাই ?

ভাস্কৰে বোলে বঢ়িয়া, ফাটাফাটি এক্সেলেন্ট পিছে এনে চোঁচা মাৰি আহিলে মানুহ গদাৰ কোৱত নমৰিলেও হাৰ্টফেইল হৈ জৰুৰ মৰিব৷

হিমাংশুৱে বোলে " নাটক কৰলি, নাটক কৰা হেন কৰবা নাল্গে৷ কেৰেক্টাৰত সুমে গেলি এক্টিং নিজে ওলেই৷

ভাস্কৰে বোলে বুজিলো তোমাক যুদ্ধৰ ভাও দিব নোৱাৰি নহ'লে কেৰেক্টাৰত সুমে গেলি ভাওৱৰীয়া হস্পিতাল পাবগৈ৷

এনেতে হাফ পেন্ট গেন্জী পিন্ধি থকা কংকন বৰাই মুৰত গামোচাখন বান্ধি দাঁত মুখ কৰচি হিমাংশুক ঠেলা এটা মাৰি ককালত হাত থৈ বোলে.....

" ঐৰে নৰাধম জ্ঞাতি শত্ৰু দুশাঃসন
হামাৰ গদাৰ প্ৰহাৰে তোম্হাক কৰিবো দমন
তোহাৰ ৰক্তে কৰিব পাঞ্চালীৰ কেশ স্নান
আঠু লৈয়া ভিক্ষা কৰহ যদি লাগে প্ৰাণ দান৷৷

ভাস্কৰে বোলে কুল ডাউন গদাধাৰী ভীম কুল ডাউন৷

ইমান ফোঁপাইচা, পানী এগিলাচ খাই লোৱা৷ হেৰৌ ভীমৰ ভাও তুমি নালাগে, গদাৰ ওজন আছে৷ তাতে গদা ঘুৰাই কেৰেক কৈ হাতদুটা ভাঙি নলবা৷

কাকতি দা দৌৰাদৌৰিকৈ আহি ভাস্কৰক বোলে ভাত কেইটা বহাই মেলি আহোতে অলপ পলম হ'ল হে৷ ৰিহাচেল আৰম্ভ কৰিলাই নেকি? ভাস্কৰে বোলে নাই কৰা দাদা৷ কিবা এটা নিয়ম কৰি মেলি নাটখন ধৰিলে ভাল আছিল৷ এনেতে সোনটোৱে বোলে শইকীয়া মাষ্টৰে নামঘৰতে শৰাই এভাগ আগবঢ়োৱা কথা কৈ আছিল৷

বিজয়ঃ- ঠিকে আছে কালিলৈ সন্ধিয়া নাট মেলাৰ প্ৰসাদ এমুঠি দি ৰিহাচেল ষ্টাৰ্ট কৰো নে কি কয় ৰাইজে?

সমবেত সকলোৱে হয় ভৰি দি বোলে তাকে কৰা হওঁক৷

ভাস্কৰে বোলে কালিলৈ প্ৰসাদ মুঠি লৈ নামঘৰৰ পৰা সকলো ইয়ালৈকে আহিব৷ কালিৰ পৰা "আকৌ কুৰুক্ষেত্ৰ" নাটকৰ ৰিহাচেল চুৰু৷ প্ৰথমতে মই সকলোকে ৰ'ল বোৰ নিদিও৷ এটা বা দুটা দৃশ্যহে এদিনত শিকাম আৰু সেইদিনাই পিছৰ দিনা কাৰ কি ৰ'লৰ ৰিৰাচেল হ'ব জনাম আৰু ডায়লগ সমূহ দিম৷ গতিকে কোনো নহাকৈ নাথাকিব৷ যি নাহিব, ৰ'ল কিন্তু নাপাই কৈ দিছো৷

এনেতে চাওখোন শিৱ ডেকাই বোলে অন্তত কালিলৈ প্ৰথম ৰিহাচেল কাৰ কাৰ হ'ব কৈ দিয়ক আজিয়েই৷

ভাস্কৰে নাটখন লুটিয়াই বোলে কালিলৈ কৃষ্ণ আৰু সত্যভামা আৰু সত্ৰাজিতৰেই আৰম্ভ কৰো৷ কথা হ'ল কৃষ্ণৰ ভাওটো মোৰ মতে ৰিন্টুমনি দত্তক দিয়া হওঁক৷ সত্যভামা পল্লৱী কলিতা, ৰুক্মিনী মন্দিৰা শৰ্মা , আৰু সত্ৰাজিৎৰ বাবে মই অভিজিত কলিতাক চিলেক্ট কৰিছো৷ কাৰোবাৰ কিবা আপত্তি আছে নেকি?

কোনেও আপত্তি নকৰিলে যদিও, বেৰত আউজি চাধা মলি থকা আদিত্য জ্যোতি বৰঠাকুৰ, শংকৰ বৰা, প্ৰাঞ্জল গগৈ, জ্যোতি মনি বৰা আদিয়ে বোলে গম পালা? সৱ ফিটিং হৈ আছে কাক কি ৰ'ল দিব৷ এইবোৰ আমাৰ আগত দেখুৱাইহে নাটক কৰি আছে৷ সঞ্জীৱ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যই বোলে নাটকখনত ৰ'ল কেইটা আছে তাকেই গম নাপাও নহয়৷

দেৱজিত শৰ্মাই বোলে ৰ'ল যদি নাপাও নৱকৃষ্ণৰ ঘৰত ভাড়ালৈ দিয়া যি ড্ৰেচেই পাও পিন্ধি ষ্টেজত ওলায় যাম নহয়৷ তাৰ পিছত চাম ডাইৰেক্টৰে কেনেকৈ মিলাই৷ ধ্ৰুৱজ্যোতি অৰ্জুনে বোলে মই ধনুকাড় বনায়ে থৈছো৷ একো নাপালে যুদ্ধ লাগি থাকোতেই ধনু কাড় লৈ আহি ষ্টেজত যুদ্ধ কৰি থাকিম বাপ্পেকে৷

এনেতে একান্ত মনে নাটখন পঢ়ি থকা কাকতি দাই মাজতে বোলে ৰাইজ সন্ধিয়া ৰিহাচেলত কিন্তু কালিৰে পৰা লালচাহ বিস্কুটৰ যোগাৰ কৰিব লাগিব৷ যি সকলে ভাও পাইছে বা পাব সকলোৱে ৰাইজক এদিন এদিন চাহ বিস্কুট খোৱাব লাগিব৷

এনেতে লখিমী হাজৰিকাই হাতত কেটলি এটা লৈ স্টেজ পাইহি, পিছে পিছে পুৰৱী, পাৰবিন আৰু কংকনা বাইদেউ৷ সোনটোৱে ট্ৰে এখনত মেৰিগল্ড বিস্কুটৰ পেকেট কেইটা ফালি দি জোনমনি বৰুৱাক বিলাবলৈ দিবলৈ আগবঢ়াই দিয়ে৷

লখিমী হাজৰিকাই ডাইৰেক্টৰ ভাস্কৰৰ হাতত চাহ বাকী থাকোতে চকুলৈ চাই বোলে চাহ এনেই খুৱোৱা নাই ৰ'ল এটা দিব৷ ভাস্কৰে বোলে ৰাধে ৰাধে......লখিমীয়ে হাঁহি এটা মাৰি বোলে কৃষ্ণ কোন? ভাস্কৰে বিস্কুটখন কামোৰ এটা মাৰি ৰিন্টুদাৰ ফালে দেখুৱাই চকুৰে ইংগিত দিয়ে৷

আগলৈ....