প্ৰেমাস্পন্দিত তোমাৰ হৃদয়ৰ ভাজত
হেৰাই যাব দিয়া মোক মোৰ সৰ্বস্য অৰ্পন কৰা
তোমাৰ দুচকোৰ নিলিমাৰ আঁৰত৷
আজন্ম পথিক মই
বিছাৰি ফুৰিছো প্ৰীতিৰ সুধা ৷
দিয়া মাথো মোক জীৰনী লবলৈ
তোমাৰ প্ৰেমৰ জীপাল কোলা ৷ ৷ ৷
মোৰ কবিতাই যদি তোমাৰ হৃদয় স্পৰ্ষ কৰে
এতোপাল অশ্ৰু নিদৰে
কবিতাৰ শব্দ হৈ নিচুকাম
সুৰ হৈ সাবটিম তোমাক ৷ ৷
কিমান কঠিন তোমাৰ হৃদয় কোঠাৰ খিড়কি দুৱাৰ?
প্ৰাচীৰ ভাঙি বুকুৱেদি বোৱাই দিব পাৰো মই
আৱেগৰে প্ৰনয়ৰ প্ৰথম জোৱাৰ ৷ ৷
জীৱনটো বুজাই টান
গধুৰ বাস্তব
স্বপ্নৰ সন্ধান
আৰু যে কত কিমান
খাই যোৱা পিয়লাত বাকি
টোপাল টোপালকৈ
হাঁহি কান্দোন হৰ্ষ বিষাদ ৷
গাই যোৱা মৌনতাৰে
গুনগুনাই জীৱনত পোৱা নোপোৱাৰ গান
এতিয়া
উদং দেহাত মোৰ বহুতো আঘাট
বাগৰ সলালেই গৰজি উথ্থান যত
শূণ্য হৃদয়ৰ শব্দহীন বিলাপ ৷ ৷ ৷ ৷
No comments:
Post a Comment