শীতৰ শেতা জোনাকৰ আভা সানি.....

শীতৰ শেতা জোনাকৰ আভা সানি
বালিচৰত বহি কটাম এটা দীঘল ৰাতি
তুমি আৰু মই, মই আৰু তুমি ৷

মৌনতাৰে পাতিম 
নোকোৱাকে বুজি উথা 
হৃদয়ৰ গোপন কোনত 
অত দিনে সাঁচি ৰখা
অভিমানী মনৰ বেথা
ইটো সিতো বহুতো কথা ৷

মোৰ বুকুত মুৰথৈ তুমি
তোমাক দুবাহুৰে বুকুত সাৱটি
আঙুলী বুলাম তোমাৰ অবাধ্য চুলিত

আকুলতা ভৰা হিয়াৰ মৰম
জোনাকী মায়াত জোৱাৰৰ দৰে উথিব উথলি
মিলি যাম আমি
তুমি আৰু মই
মই আৰু তুমি
ঘন কুঁৱলীৰ আৱৰন খুলি
জোন আৰু জোনাকৰ দৰে
আকাশৰ নীলা চাদৰ উৰি বালিচৰৰ বিশাল পাটিত
শীতৰ শেতা জোনাকৰ আভা সানি
বালিচৰত বহি সেই দীঘল ৰাতি ৷